Horror om bij weg te kruipen

Na de bundel Volmaakt Monster en Diabok is dit de derde verhalenbundel van Tom Thys, Deze bundel bevat 10 Horrorverhalen met uiteenlopende thema's, maar met de karakteristieke schrijfstijl van Tom. Hij schuwt het gruwelijke niet, hij laat een kant van de mens en maatschappij zien die je liever vergeet. Ik heb daarom ook een haat liefde verhouding met zijn verhalen. De een vind ik juist prachtig, van de ander walg ik. Maar in deze bundel overheerste vooral de liefde voor zijn verhalen. Hij zoekt nog steeds de grens op van het gruwelijke, het onpasselijke. Zijn verhalen zitten vol gore en soms letterlijk pus, verlatenheid en schimmel, maar hij wisselt dit juist goed af met een scherpe pen, waardoor de verhalen boven een gemiddelde Horrorverhaal uitstijgen. .

De beste verhalen vond ik Lijkenkrabber, waarin Zobra achter het geheim van de seriemoordenaar komt. Vooral de beschrijvingen in de verlaten woontoren, Gewoon om kriebels van te krijgen. En de beklemmende sfeer als ze de etages beklimmen. Dit herhaald hij ook nog eens meesterlijk in het verhaal Tussen stof en schimmel. Hoe Noor verliefd wordt op Holder, die gefascineerd is door verlaten gebouwen. In dit verhaal neemt Tom ook de tijd om de verlatenheid in Noor weer te geven en hoe er een sprankje licht opbloeit. En een saillant detail van dit verhaal, hij verhaald over de Pijncabine, die al eerder in zijn verhalen voorkomt.
In het verhaal Stad van diamanten en rotte tanden gaat hij helemaal los met zijn sfeer zetting van verlatenheid en verdorvenheid. Ik kijk nu toch met andere ogen naar Antwerpen.

Met al is dit een gruwelijk goede Horrorverhalenbundel geworden. Niet voor iedereen geschrikt, je moet over een sterke maag beschikken en houden van de groezeligheid die Tom beschrijft, maar als je hier tegen kan dan wacht je een goede bundel vol sterke verhalen. .