Recensie Het verhaal van Edgar Sawtelle

Okee, volgens mij mankeert er iets aan mij: de pers was lovend over dit boek en van veel mensen heb ik gehoord dat dit een meeslepend en hartverscheurend verhaal is. Ehhmmm, dan heb ik vast en zeker iets gemist...

Het moet gezegd worden: het is een sfeervol boek. En de band tussen Edgar en zijn hond Almondine die hem woordeloos begrijpt en altijd bij hem is, is ontroerend geschreven. Ook het leven op de farm met een hondenfokkerij wordt schitterend beschreven, net als 'het geheim' van de Sawtelle honden trouwens. En toch, er zijn nogal wat losse eindjes welke mij een onbevredigend gevoel bezorgen en vragen spoken maar door mijn hoofd. Natuurlijk mag er best wat aan de verbeelding van de lezer overgelaten worden, maar ik heb het gevoel alsof ik iets wezenlijks gemist of niet begrepen heb en dat vind ik jammer.