eenzaamheid in Djedda

Het boek acht maanden in Gazastraat speelt zich af in Saudi Arabië, waar de schrijfster Hilary Mantel samen met haar man heeft gewoond.

Het boek gaat over het echtpaar Andrew en Frances Shore, Frances volgt haar man naar Djedda, waar ze al in het vliegtuig met de nodige vooroordelen te maken krijgt.
Zoals nog even gauw je vol gooien met drank want eenmaal in Saudi Arabië mag dat niet meer, ook wordt haar in het vliegtuig al fijntjes verteld dat een vrouw daar eigenlijk niets mag.
Eenmaal aangekomen in het appartement die ze samen met Andrew gaat bewonen maakt ze kennis met 2 buurvrouwen, maar ondanks dat en de kennismaking met de vrouwen van Andrew zijn collegas blijft haar wereldje heel klein.
Wat ook komt omdat Frances op een bepaalde manier in het leven staat, en ze dingen ziet, die andere nog niet op die manier zien, ook omdat ze belangstellend is en vragen stelt aan haar 2 buurvrouwen hoe het leven nu voor hun is en hoe het zit, al krijgt ze daar vaak niet echt antwoord op waardoor haar twijfels groter worden.

Ondanks dat dit boek bijna 30 jaar oud is heb je dat gevoel totaal niet, haar schrijfstijl is fijn, ze schrijft beeldend en vol humor, maar ook met afwisselende dagboekstukjes waardoor je nog meer een beeld krijgt hoe het leven van Frances daar is als expatvrouw.
Ook krijg je door het boek een beeld over hoe het in die tijd geweest moet zijn als vrouw in Djedda, maar zeker ook het leven als expatvrouw in een land waar vrouwen niet echt voorop mogen gaan in de maatschappij.
Al is het daar nu nog een hele gesloten cultuur dus denk dat dit boek zeker nog relevant is.
Het boek doet je ook nadenken over wat voor een luxe het eigenlijk is om in eem vrij land op te groeien als vrouw en dat je dankbaar mag zijn voor die vrijheden.

Zeker een boek die niet misstaat op de leeslijst voor middelbare scholieren, maar eigenlijk voor iedereen wel de moeite waard om te lezen.