Een nogal leerzaam avontuur in het Amazonewoud, grappig en spannend tegelijk

Na twee spannende boeken is Herre weer terug in een nieuwe avontuur. In De (zeer) bloedstollende expeditie van Herre verlegt Herre wederom zijn kansen, maar dit keer niet in de stad of op de Noordpool, maar in het Amazonegebied. Herre wordt thuis bij zijn moeder helemaal gek van haar overbezorgde houding, haar zanglessen en haar kookkunsten. Daarom volgt Herre zijn vader Otis en de bijzondere buurman Meneer Teunissen naar het regenwoud.

Zoals we inmiddels van Marte Jongbloed en Herre gewend zijn, is ook het derde deel over de avonturen van Herre, Silke, Otis, Meneer Teunissen en Mint niet alleen spannend, maar ook grappig én leerzaam. Aan de ene kant is Herre een doodgewone jonge. Hij wil spelen, met vrienden optrekken, heeft soms heimwee of is bang en weet niet altijd wat hij moet doen. Voor kinderen hele gewone en herkenbare dingen. Jongbloed heeft de karakters van de personages zo beschreven, dat ze enerzijds wat overdreven lijken, ze zijn immers best sterk aangezet, maar toch ook realistisch zijn waardoor lezers zich met de personen kunnen identificeren. Silke is weliswaar wat extreem met de maffe gerechten die ze kookt, haar valse gezang, of de dingen die ze Herre verbiedt, maar iedereen zal aan zijn eigen moeder denken bij het lezen, want ook jij wordt weleens gek van je overbezorgde moeder, toch?

Daarnaast valt er ook in dit boek weer wat te leren over het klimaat, net als in het tweede deel van de serie De (nogal) ijzingwekkende zoektocht van Herre. Van de ijskoude Noordpool trekken we naar het warme Amazonewoud. Jongbloed beschrijft het klimaat, de gevaren en de manier van leven in het regenwoud. Het is er klam en de lucht is heel vochtig. Doordat je er erg zweet ben je zo zeiknat. Ook moet je opletten voor dieren, zoals slangen en spinnen. Wist je dat je in je hangmat de klamboe onder je moet instoppen? Anders loop je de kans dat er gevaarlijke dieren je hangmat in kruipen! En je moet nooit zomaar ergens het oerwoud in lopen, want de planten en struiken sluiten zich binnen de kortste keren achter je, waardoor je niet meer kunt zien hoe je bent gelopen. Je bent dus zo verdwaald… Dat en nog veel meer, waaronder over illegale houtkap en ontbossing, leer je in het nogal waanzinnige derde avontuur van Herre! Op spannende en grappige wijze heeft Jongbloed weer een belangrijk thema weten aan te snijden.

Maar naast de sprankelende tekst bevat het boek ook dit keer illustraties. Hoewel de zwart-wit tekeningen van Iris Boter in het vorige deel wat meer leken te vertellen en meer humor bevatten, zijn ze ook dit keer een fijne onderbreking in de soms wat lange stukken tekst en illustreren ze prima wat er in het verhaal gebeurd.

Door de gevoeligheid van de karakters van de personages, en de spannende maar niet enge opzet van de boeken, zijn de boeken over Herre erg geschikt om te lezen voor kinderen die leergierig, maar ook gevoelig zijn. Zelf te lezen vanaf een jaar of negen, maar ook erg fijn om samen te lezen.