Kort, bondig en persoonlijk

Sophie Kasiki (niet haar echte naam omdat ze bang is voor represailles van IS) is 34 jaar en komt uit Frankrijk. Naar schatting zijn er ruim 200 Françaises die zich bij IS in Syrië hebben aangesloten (Bron: The Gardian). Kasiki is geboren in Kameroen en van huis uit Katholiek, maar heeft zich bekeerd tot het Islamitische geloof. In februari 2015 vertrok ze naar het kalifaat.

Het verhaal

Het boek vertelt het waargebeurde verhaal van Sophie, die met haar vierjarige zoontje naar Syrië reist. Hoe zij er toe komt om naar Syrië te vertrekken én dan ook nog besluit haar kind mee te nemen, vertelt ze in haar boek.

Op jonge leeftijd verliest Sophie haar moeder. Daarna heeft ze een lange periode last van een depressie. Na de geboorte van haar zoontje krijgt ze dezelfde grijze gevoelens en raakt ze steeds verder van haar partner, familie en werk verwijderd. Als maatschappelijk werker ziet ze veel gezinnen uit oorlogsgebieden. Wanneer drie jongens uit het buurthuis waar ze werkt, vertrekken naar Syrië, besluit ze hen achterna te gaan.

Kasiki schrijft en vertelt vanuit de ik-persoon, toch wordt het verhaal afstandelijk, haast zakelijk beschreven. Gevoelens worden bijna op een feitelijke manier aan de lezer gepresenteerd. Vanaf het moment dat Sophie met haar zoontje in Syrië aankomt lijkt het verhaal wat persoonlijker te worden. Wanneer Sophie probeert te vluchten vanuit Syrië en hulp inschakelt van haar man, wordt een klein deel van het verhaal ook nog uit zijn naam vertelt.

Doordat omschrijvingen van personages en situatie kort zijn, er niet meer dan nodig beschreven wordt en je toch wel erg benieuwd bent naar hoe het afloopt, lees je snel door het boek heen. Het boek geeft een beeld van hoe je door een samenloop van omstandigheden verzeild kan raken in een situatie en zorgt voor begrip voor de vrouw.

Toch zorgt het kort en bondige schrijven er ook voor dat het afstandelijk voelt. Veel vragen blijven onbeantwoord en je krijgt het idee dat veel details niet gegeven worden uit angst. Het verhaal is abrupt afgelopen en geeft geen beeld van hoe de relatie nadien is, of hoe haar leven in Frankrijk er uit ziet, nu zij als moslima en IS-aanhanger bekend staat.

Conclusie

Met weinig vooroordelen fiets je met gemak het boek door. Het verhaal lijkt wat zakelijk en afstandelijk geschreven en dit zorgt er voor dat je je minder persoonlijk verbonden voelt. Anderzijds is het bewonderenswaardig dat de schrijfster haar persoonlijke verhaal dusdanig objectief weet op te schrijven, dat je nog alle gelegenheid krijgt om je eigen mening over de situatie te vormen. Het verhaal is aangrijpend en neemt je mee, je leest het snel en makkelijk uit, maar er had meer spanning in aangebracht kunnen worden. 3,5 ster voor dit persoonlijke verhaal.