Krachtige vrouwen vormen de basis van een verder niet zo krachtig plot

Na de zesdelige serie 'Valerie Lane', waarin vrouwelijke onderneemsters centraal staan, is van de Duitse schrijfster Manuela Inusa (1981) een tweede reeks verschenen: 'Kustdromen'. Ook in deze serie, die wederom uit zes delen bestaat, draait om vrouwen die hun eigen onderneming runnen. Dit keer spelen de verhalen zich niet af in het Engelse Oxford, maar in het zonnige Californië.

Vanillegeluk is het eerste deel in de 'Kustdromen'-serie en vertelt het verhaal van Cecilia die in haar eentje het familiebedrijf van haar ouders voortzet. Ze is een gepassioneerde jonge vrouw die met hard werken vanille van topkwaliteit weet te produceren. Ze verkoopt niet alleen het aromatische merg van de vanilleboon, maar maakt ook heerlijke producten met dit specerij, waaronder vanillekoekjes. Ondanks haar volle dagen weet ze regelmatig tijd vrij te maken voor haar vrienden en heeft ze een fijne kring van mensen om haar heen verzameld. In de liefde is ze niet geïnteresseerd, al helemaal niet na haar laatste relatie. Zal dat veranderen als ze door een televisiereportage de succesvolle hoteleigenaar Richard Banks leert kennen?

Het bijna vijfhonderd pagina's tellende Vanillegeluk, waarvoor Hilke Makkink de vertaling verzorgde, kent een langzame start. Inusa neemt de tijd om Cecilia, door iedereen CéCé genoemd, te introduceren. De schrijfster vertelt uitgebreid over CéCé, haar jeugd en haar ouders, hoe ze haar beste vriendin Julia heeft leren kennen, over de verliezen die ze heeft gekend en hoe ze te werk gaat op haar vanilleboerderij. Ook over de vanille wordt uitgebreid verteld, net als over haar vrienden. Vooral Julia wordt gedetailleerd uitgewerkt – mede door af en toe over te stappen naar haar vertelperspectief en flashbacks uit haar verleden te beschrijven – ondanks dat Vanillegeluk niet over haar gaat. Karakters van personages en zelfs de geur van vanille komen daardoor goed tot uiting.

Echter, na een langzame en veelbelovende start is de verdere verhaallijn dun. Hoewel de in basis sterke geëmancipeerde vrouwen veel voor hun kiezen hebben gehad in het verleden, krijgt het geheel in het heden weinig diepgang. Dit geldt voor zowel de personages als voor de verhaallijn. Er zijn geen noemenswaardige hordes te nemen, noch zorgt zwaardere thematiek voor enig cachet. De vrouwen die worden neergezet als onafhankelijk en vastberaden, zijn in het verdere verloop van het verhaal met regelmaat onzeker en wispelturig. Twijfelen de dames het ene moment nog aan de oprechtheid van bepaalde personen, het volgende moment zijn ze stapelverliefd. Emoties wisselen elkaar snel af en ook de plot verandert in hoog tempo. Wanneer er enige spanning wordt opgebouwd, wordt die in de daarop volgende zinnen gelijk weer teniet gedaan. Voordat de lezer zich heeft kunnen afvragen wat er mogelijk gaat gebeuren, zijn de nevelgordijnen alweer opgetrokken. Dit gaat helaas ten koste van de spanning in de verhaallijn, maar zorgt er ook voor dat de personages nauwelijks ontwikkeling laten zien. Alles verloopt namelijk wel erg soepel.

Naast een voorspelbaar verloop van de plot en het gebrek aan spanning, zorgt ook een ietwat ongemakkelijke vertaling voor een minder plezierige leeservaring. Het lijkt alsof er is geprobeerd het Amerikaanse karakter van het verhaal te onderstrepen door bepaalde woorden, zoals de boerderij en de benaming van familieleden, in het Amerikaans te schrijven. Dat doet de leesbaarheid in de verder prettige – zij het enigszins simplistisch schrijfstijl – te kort.

Vanillegeluk is een aardige feelgood, met een mooie basis die wordt gevormd door sterke vrouwen, maar die helaas niet zo veelbelovend eindigt als dat hij is begonnen.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een zoet boek, 'Lees een kleurrijk boek' en 'Lees een zonnig boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.