Briljant

Prachtig geschreven novelle. Wieringa is een uitstekende waarnemer en weet wat hij gezien heeft vaak briljant onder woorden te brengen:
“... een strand buiten de stad. Er waren meisjes in bikini, er hingen schooiende jongens rond in shorts, benig als schaduwen. Ilham had met ze te doen, met hun hondse lijden; met haar medelijden kwam verachting mee.”

Zou vijf sterren hebben gegeven als er niet wat schoonheidsfoutjes waren: het hele eerste stukje is me te pompeus en cerebraal en voegt eigenlijk niks aan het verhaal toe. Aan het eind komt de auteur nog eens met een vergelijkbare overbodige beschrijving. Verder schrijft hij dat Murat zichzelf in de kofferbak vacuüm ademt. Dat kan niet, hij ademt immers ook weer uit. En net als de veel slechtere mooischrijver Jesus Carrasco laat Wieringa de zon in Spanje loodrecht aan de hemel staan en een perfect ronde boomschaduw werpen. Dat kan alleen in de tropen.

Maar dat zijn kleinigheden in een prachtig verteld verhaal. Absolute aanrader!