Sfeer van Larsson ontbreekt

Lisbeth Salander zit voor korte tijd in de gevangenis nadat ze in het vorige deel een autistische jongen heeft gered en dat niet helemaal volgens de regels van de wet heeft uitgevoerd. Ze probeert confrontaties met andere gevangenen te vermijden maar neemt het toch op voor een moslima uit Bangladesh, een vrouw die het slachtoffer is geworden van de treiterijen van bendeleider Bendito. Daarmee wordt Lisbeth meteen uitgedaagd door Benito.

Holger Palmgren, de voogd van Lisbeth, heeft documenten ontvangen waaruit blijkt dat ze als kind slecht is behandeld door de autoriteiten. Een naam die hierin terugkomt is de naam van Leo Mannheimer. Wie is hij? En wat is het verband met Lisbeth? Lisbeth vraagt Mikael Blomkvist, vriend en journalist bij maandblad Millennium, om dit uit te zoeken.

Dit vijfde deel uit de Millenniumreeks valt tegen. Het boek is niet spannend door de vele toevalligheden. Zo kent de ex-vriendin van Blomkvist toevallig Leo Mannheimer van haar vorige werk waar Leo effectenhandelaar was en weet ze zich allerlei details te herinneren. Als het toch even spannend dreigt te worden als Lisbeth door de bende van Benito achterna gezeten wordt, wordt dit te makkelijk opgelost, zonder tegenslag. Het verhaal gaat daardoor te snel zonder dat het diepgang heeft. Als lezer zit je daardoor ook niet echt in het verhaal, het gaat langs je heen. Het verhaal pakt je niet echt. De sfeer uit de boeken van Stieg Larsson ontbreekt volledig.

De karakters zijn erg afgevlakt en weten geen sympathie op te wekken. Zelfs Blomkvist lijkt een bijrolletje in dit boek te hebben. Zijn collega Erika Berger, mede-eigenaar van Millennium, doet bijna helemaal niet mee. Zelfs Lisbeth maakt weinig ontwikkeling door in dit boek en had een grotere rol mogen hebben. Er zijn weinig dialogen en is er weinig contact tussen Blomkvist en Salander.

Binnen de hoofdstukken wordt snel van perspectief gewisseld, waarschijnlijk om door cliffhangers de spanning op te bouwen. Maar vaak geeft dit een irritant van-de-hak-op-de-tak gevoel. De plot is aardig, maar niet spectaculair. Een leuke thriller voor tussendoor die je snel weer vergeten bent.