"De dag scheen spijt te hebben van zijn geboorte"

Eerste roman van Anna Blaman 1941, in de oorlog en krijgt negatieve recensies, deze psychologische roman wordt bestempeld als slecht voorbeeld.
Er worden biografische elementen gebruikt, het pension, moeder van de auteur had een pension overgenomen om in het levensonderhoud te kunnen voorzien en Sara, staat model voor iemand waarmee A Blaman een liefdesrelatie had.

De drie belangrijke personages in het boek zijn : George , 23 jaar, vriend Jonas , 28 en Sara. George woont op kamers en heeft een baan bij een krant.
In het huis, van de familie Watters, waar hij een kamer heeft woont ook een freule, niet dat ze echt van adel is, maar die titel heeft George haar zelf gegeven omdat ze rijk is, gedegenereerd, Frans spreekt en piano speelt, dit bestempelt hij zelf als "mijn neiging tot goedkope romantiek".
Sara Obreen was geliefde van George, maar liet hem in de steek voor een ander.
George lijdt wanneer Sara hem verlaten heeft, hij is obsessief in haatgevoelens ten opzichte van zijn rivaal, later blijkt dat er zelfs twee rivalen zijn.
Hij ervaart dit lijden als een gang naar het schavot en sterft figuurlijk.
Toch herenigen Sara en George zich weer en proberen het geluk te vinden bij elkaar, vergeefs, hij houdt van haar, zij niet van hem.

Jonas is verliefd op Marie, zuster in het gesticht. In eerste instantie in stilte, maar later toch beantwoord.
De overeenkomst tussen beide vrienden is eenzaamheid, Jonas heeft lang geaarzeld om Marie te vragen, hij heeft geen positief zelfbeeld, hij voelt zich een pauper.
Mooie beschrijving van de eerste wandeling van Jonas en Marie, ze lopen over de dijk, zwijgend en wanneer ze een uitspanning tegenkomen kan hij haar niet trakteren, heeft geen geld, zij wel.
Een tweede aanbidder, dokter Nolense, dient zich aan bij Marie. Ondanks die aandacht voelt ze zich toch heel eenzaam. Wanneer ze thuis in bad ligt beseft ze dat , ze voelt zich in tweeën gedeeld.

Jonas, vertwijfeld, en Marie komen nader tot elkaar. Jonas vraagt of Marie veel liefgehad heeft, ze antwoordt: "Alles wat voor jou was, was niets".

"De dag scheen spijt te hebben van zijn geboorte", deze zin staat model voor de sfeer in het boek, talloos zijn de beschrijvingen van regen, dit is er één van: "De regen rammelde tegen de ruiten"
De verstilde sfeer waarmee de handelingen beschreven worden passen bij de zwaarmoedige thema's van de roman:: beklemming, foute keuzes, eenzaamheid, onmogelijke liefdes.