Pak maar m'n hand

Het blijft een bijzonder fenomeen dat het soms makkelijker is om een leeservaring onder woorden te brengen van een boek dat maar zo-zo was dan van een boek dat van het begin tot het eind indruk maakt. Ik ben namelijk erg gecharmeerd van de roman Het laatste jaar van Marvellous Ways, maar ik vind het erg moeilijk om de vinger op de juiste plek te leggen waaróm ik het zo'n fijne leeservaring vond. Het is mysterieus, beetje sprookjesachtig, maar ook keihard confronterend met de ontwrichtende effecten van een oorlog en de traumatiserende werking van buitengesloten worden. Tegelijkertijd is het een verhaal vol liefde en warmte en menselijke aandacht. Het is een raar boek, het klopt volgens mij soms van geen kant en toch is het precies goed. You love it or you hate it. I love it!
Meer weten? Lees dan even mijn blogpost op mijn eigen boekenblog: Pak maar m'n hand.