Lezen zonder verstand op nul

Je bent op weg naar huis na een lange werkdag en wat je dacht dat je nooit zou overkomen gebeurt: je rijdt iemand omver. Wat doe je in zo'n geval? Etan besluit gewoon naar huis te rijden en verder te gaan met zijn leven, alsof er niets gebeurd is. Maar is dit wel zo simpel? Zal de politie geen bewijzen vinden die in jouw richting wijzen? En wat als je eigen echtgenote toevallig diegene is die belast is met het zoeken naar de dader? En wat met je geweten, kan je dit zo makkelijk sussen? Één van de mogelijke scenario's is uitgewerkt in dit boek. Met enige ruimte voor de lezer om zelf na te denken over de 'wat-zou-ik-doen' vraag. Persoonlijk vind ik dat er te weinig ruimte is voor nadenken, dit zou veel sterker uitgewerkt mogen worden. Ook las het boek heel moeizaam, het duurde lang voor ik me door het verhaal heb gewerkt. De interesse in de verdere ontwikkelingen in het verhaal zorgden ervoor dat ik door heb gelezen. Het verhaal brengt een interessant dilemma, met regelmatig een wending waardoor het interessant blijft. Wel denk ik dat de schrijfstijl niet voor iedereen gemakkelijk leesbaar is en het verhaal blijft naar mijn mening te oppervlakkig.