Lezersrecensie
'Na Mattias' is een indrukwekkende weergave van verschillende manieren van hoe mensen om gaan met verlies
'Na Mattias', een boek over rouw vanuit allerlei verschillende perspectieven met 1 ding in het gemeen: het gemis van 1 jongen, Mattias. Peter Zantingh weet raak te beschrijven hoe iedereen anders om gaat met rouw en verlies. 'Na Mattias' is een mooie weergave van de verschillende manieren hoe mensen om gaan met verlies en rouw, zoals we er in de werkelijkheid ook allemaal anders mee omgaan, geen rouwproces is hetzelfde.
Met behulp van diverse perspectieven krijgen we het verhaal, deze verschillende perspectieven geven daarbij ook verschillende interpretaties het rouwproces, en toont verschillende kanten van rouwen en hoe gemis en verdriet voor iedereen anders is en anders wordt ervaren. Hoe het nooit weg is, je het overal kunt vinden, of eigenlijk hoe het jouw weet te vinden. De achterblijvers moeten verder, na (en dus zonder) Mattias.
‘Na Mattias’, de titel geeft al aan dat deze jongen er niet meer is. Het verhaal van het hoe en waarom deze jongen is overleden is eerst niet relevant, pas in de latere hoofdstukken bij het verhaal van iemand anders komt dit naar voren. Na het eerste hoofdstuk was ik als lezer nog erg benieuwd naar het verhaal achter de dood van Mattias, maar gaandeweg was deze info over Mattias niet meer nodig want hij speelt eigenlijk niet de hoofdrol in het verhaal, eerder zijn leegte. De informatie die je als lezer krijgt is genoeg om de invloed van hem op het leven van de anderen aan het woord te voelen, dit is indrukwekkend. Het maakt niet echt meer uit wie Mattias nu echt was, want iedereen heeft toch zijn of haar eigen relatie met Mattias en daarbij zijn of haar eigen beeld van hem, hun eigen Mattias.
Voor mij is de kracht van het boek dan ook dat het werkelijke verhaal het persoonlijke gemis van vrienden en familieleden is. Het ‘niets’ en de leegte zijn nadrukkelijk aanwezig in alle hoofdstukken. En is dit niet exact wat rouw is en doet? Peter Zantingh weet in het boek het rouwproces van vele kanten heel indrukwekkend en eerlijk te brengen, zoals het ook op vele manieren kan worden gevoeld en ervaren, met alle herkenbare en voelbare emoties van dien.
Met behulp van diverse perspectieven krijgen we het verhaal, deze verschillende perspectieven geven daarbij ook verschillende interpretaties het rouwproces, en toont verschillende kanten van rouwen en hoe gemis en verdriet voor iedereen anders is en anders wordt ervaren. Hoe het nooit weg is, je het overal kunt vinden, of eigenlijk hoe het jouw weet te vinden. De achterblijvers moeten verder, na (en dus zonder) Mattias.
‘Na Mattias’, de titel geeft al aan dat deze jongen er niet meer is. Het verhaal van het hoe en waarom deze jongen is overleden is eerst niet relevant, pas in de latere hoofdstukken bij het verhaal van iemand anders komt dit naar voren. Na het eerste hoofdstuk was ik als lezer nog erg benieuwd naar het verhaal achter de dood van Mattias, maar gaandeweg was deze info over Mattias niet meer nodig want hij speelt eigenlijk niet de hoofdrol in het verhaal, eerder zijn leegte. De informatie die je als lezer krijgt is genoeg om de invloed van hem op het leven van de anderen aan het woord te voelen, dit is indrukwekkend. Het maakt niet echt meer uit wie Mattias nu echt was, want iedereen heeft toch zijn of haar eigen relatie met Mattias en daarbij zijn of haar eigen beeld van hem, hun eigen Mattias.
Voor mij is de kracht van het boek dan ook dat het werkelijke verhaal het persoonlijke gemis van vrienden en familieleden is. Het ‘niets’ en de leegte zijn nadrukkelijk aanwezig in alle hoofdstukken. En is dit niet exact wat rouw is en doet? Peter Zantingh weet in het boek het rouwproces van vele kanten heel indrukwekkend en eerlijk te brengen, zoals het ook op vele manieren kan worden gevoeld en ervaren, met alle herkenbare en voelbare emoties van dien.
1
1
Reageer op deze recensie
