oer- Iers en Joyciaans

Het is even doorbijten in het begin, maar eens je je gewonnen geeft aan de verhakkelde taal, de hoogst eigenzinnige stijl en de bijna niet te volgen associatieve manier om het verhaal te vertellen, dan word je werkelijk meegezogen door dit prachtige en zeer ontroerende boek. Aan het woord is een meisje dat een broer heeft die een hersentumor heeft gehad en nog altijd een zorgwekkende gezondheid heeft. Het meisje groeit op in een katholieke familie op het Ierse platteland. De vader is "verdwenen", de moeder verliest zich in haar geloof en het meisje wordt op haar dertiende verkracht door haar oom. Kan het meer Iers? Het boek kent niet bepaald een sterke plot of een spannend verhaal, maar het taalgebruik van Eimear Mc Bride is revolutionair. Er staat geen enkele goed opgebouwde zin volgens de regels van de grammatica in, of het moet een flard uit een lied of een gebed zijn. Ik heb het boek in het Engels gelezen, geen idee hoe de Nederlandse vertaling werd aangepakt, maar daar moet ik dan maar vertrouwen in hebben om dit boek voor 100% aan te raden aan Ierlandlovers, Joyceliefhebbers en Roddy Doylefans.