Heerlijk

Ik vergeet het echt nóóit meer! We zaten aan de andere kant van de wereld (althans, ik denk dat ik Kaapstad wel tot die categorie mag rekenen) in een restaurantje, te wachten op ons hoofdgerecht. Op het moment dat de borden op tafel worden gezet, schalt "When the Lady Smiles" uit de boxen, gaat het geluid een aantal tandjes hoger en voordat we het wisten, stond íédereen luidkeels meezingend te dansen op de tafels om ons heen. Het duurde welgeteld 3 seconden voordat wij ons eten niet meer interessant vonden en uit volle borst met al die andere mensen mee deden. En dat op een nummer van een bandje uit de stad naast ons dorp! Wat was dát gaaf! - Om dan vervolgens in dit boek te lezen dat Lady dus een einde heeft gemaakt aan hun internationale carrière en dat ze na dit nummer ook in een onwijze put zaten...

Vroeger, als ik met mijn ouders mee op vakantie ging, was het elk jaar hetzelfde ritueel: één kant van een casettebandje opgenomen met Johnny Cash voor paps en de andere kant met Golden Earring voor mams. Ik was jong en uiteráárd was alles wat mijn ouders leuk vonden, iets dat ik per definitie stom vond. Maar stiekem he, heel stiekem, had ik toen mijn hart al verloren aan Golden Earring.

Ik lees eigenlijk nooit autobio's. Over het algemeen denk ik dat het er bij elke ster zo ongeveer hetzelfde aan toe gaat en interesseert het me gewoon niet. Ik bedoel: begin, succes, trekt de aandacht niet, verzuipt en versnuift zich, the end. Toch leek deze me een blikje waard, vooral ook omdat Golden Earring nog bestaat. Het is fijn geschreven, rauw en eerlijk; precies zoals ik me de oude Haagse rocker voor stel. Hij neemt geen blad voor de mond en laat zich soms goed meeslepen in de herinneringen van vroeger, waardoor het soms wat langdradig wordt. Maar over het algemeen is het fijn geschreven en geeft het een open kijk in het leven van Barry. Ik weet niet beter dan dat Golden Earring al bestond toen ik leerde luisteren en dat het nog steeds bestaat. Dus in mijn gedachten is het altijd een succesvolle band geweest. Dit boek heeft me zeker even terug op aarde gezet. Het is echt allesbehalve rozengeur en maneschijn geweest, of zoals hij het zelf graag zegt: "There's no such thing as perfect paradise."

De foto's die erin staan geven net dat beetje extra. Ik heb genoten van dit boek. Om het hoofdstuk "seks" heb ik hardop zitten lachen. Ik zal geen quotes plaatsen, maar vond het heerlijk hoe hij dat zo lekker plat verwoord. Het is zeker geen boek dat ik keer op keer zal lezen, maar vond 'm absoluut fijn. 3,5*, dik verdiend.