Recensie De logeerkamer

Wat doe je als je merkt dat je beste vriendin ten onder gaat aan alternatieve behandelingen tegen kanker? Die als enige gelooft dat ze wel weer beter wordt van een vitamine-c kuur, terwijl je haar drie weken lang in huis hebt tot je zelf aan het eind van je Latijn bent?
Een van de mooiste stukjes vond ik dat Helen zei: "Maar jij doet zo ontzettend flink. Je houdt ons op afstand. We kunnen je niet bereiken. Je weert ons af. En je geeft ons het gevoel dat we ons aanstellen als we uit ons doen zijn". En het gesprek dat volgt als Nicola denkt dat ze voor niets geleefd heeft.
Dit boek laat je niet los, wordt nergens sentimenteel en maakt dat je je kunt verplaatsen in zowel Nicola als Helen.