Geen tranentrekker

Het boek raakte me niet echt, maar misschien was het juist de bedoeling van Judith om er geen tranentrekker van te maken en de gebeurtenissen nog eens voor zichzelf op een rijtje te zetten.

Het was wel bijzonder dat de uren rond het ongeluk door veel mensen anders werden ervaren.

Hoe vaak kruip je als onbezonnen puber niet door het oog van de naald? Hebben we niet allemaal weleens een rit (achterop) de brommer meegemaakt? In het donker? Zonder helm? Maar dan blijkbaar wel met een beschermengel op onze schouder.