Ik kreeg weer een mooie kans van Hebban, deelnemen aan de lezersjury voor de Hebban Debuutprijs 2020, voor mij was het een sprong in het duister. Elegant (hier frons ik zelf mijn wenkbrauwen) sprong ik naar beneden en de debuten deden de rest. Met enige vertraging zijn hier mijn vier e-books die ik heb gelezen.

Welkom bij de club – Thomas van der Meer:

*** Thomas is in het verkeerde lichaam geboren, als hij beslist om een transitie te ondergaan, zijn de reacties van de buitenwereld zeer verschillend van nieuwsgierigheid tot afschuw.

Vanaf het begin voel je tussen de humor en het sarcasme een zweem van droefheid hangen. Toch zitten hier wat schoonheidsfouten in, het is zeker geen uitgediept verhaal wat ik wel spijtig vond. Wel een boodschap van de auteur naar zoveel mensen met vooroordelen en blijft dit kleine boekje de lezer wel boeien op zijn eigen humoristische manier.

Draaidagen – Bianca Boer:

***Judith’s oma ook nini genoemd heeft de Holocaust overleefd, als Judith op een zijsprong staat in haar leven en de universiteit de rug toedraait, gaat ze terug inwonen bij de 92-jarige Nini. Als Judith de kans krijgt om te figureren in een oorlogsfilm pakt ze die met beide handen aan. Terwijl ze figureert probeert ze Nini haar trauma beter te begrijpen, kan de fictie haar dichter tot Nini brengen en begrijpen wat het trauma te weeg heeft gebracht?

Al belandde dit boek op de shortlist, ik had bij het lezen echt een lange aanloop nodig voor ik in het verhaal terecht kwam. Realiteit en fictie beginnen elkaar gedurende deze roman te overlappen, een zeer uniek gegeven en inventief gevonden door de auteur. Toch kon het boek me niet constant boeien, daarom denk ik dat dit boek niet voor een breed publiek is, ergens verloor de auteur mij gedurende de vele delen achter de schermen van de film.

Voorbij, voorbij – Clairy Polak:

***Judith en Leo hebben een intense liefde voor elkaar, 30 jaar zijn ze gelukkig samen en leven zij aan zij. Totdat bij Leo alzheimer wordt gediagnosticeerd, als een orkaan waait de ziekte door hun relatie.

Wat zal dit boek herkenbaar zijn voor mensen die met alzheimer te maken hebben, de auteur vertelt op een verslaggevende manier het verhaal van Judith en Leo. En die verslaggevende manier maakt dat het verhaal op sommige momenten op een afstand komt te staan van de lezer. Bepaalde delen van het verhaal grepen me enorm aan, waar er dan weer delen waren die me niet raakte of misschien overbodig waren.

De kaalvreter – Machteld Siegmann:

****1942 – Zannegeest: De driejarige Joodse Leie wordt tijdens de tweede wereldoorlog ondergebracht bij een boerengezin.
1974 – Kimpenerwaard: Als Leie van de begrafenis komt van haar pleegmoeder, laat ze het leven aan haar voorbij gaan, ze staat in stilte aan de zijlijn. Haar gezinsleden weten niet wat er gebeurd en proberen elk op hun eigen manier de stilte te doorbreken.

Voor mij persoonlijk de grote winnaar of het verhaal dat me het meest raakte, een zeer poëtische schrijfwijze. Vanaf bladzijde 1 lees je met de krop in de keel, de auteur neemt je hand en je staat letterlijk naast de personages. Op een eerlijke en rauwe manier geschreven,  een knap staaltje literatuur en een verhaal dat je niet zomaar opzij kunt leggen en je bij het dichtslagen van het boek even moet bekomen.

Conclusie, voor mij sprong "de kaalvreter van Machteld Siegmann" er echt wel uit. Zo zie je dat smaken verschillen, maar wat heb ik toch weer genoten en een dikke dank je wel aan Hebban voor deze kans! 

Hebben jullie één van de debuten gelezen of gaan jullie één van de debuten lezen?