We kunnen er niet van wegkijken en ik kan het zelf niet negeren, het is zover we starten hier op hebban met ‘de week van het vergeten boek’, eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat er in deze kleine wereld heel wat vergeten inwoners verblijven. En die vergeten inwoner (het vergeten boek) leeft hier in verschillende stadia van vergetelheid.

In het eerste stadium van vergetelheid gillen de boeken het uit, tv wordt harder gezet door manlief en gezinsleden beginnen spontaan harder te praten, hoofdtelefoons worden onmiddellijk bovengehaald om toch nog een leefbare wereld te creëren. Alarmfase rood wordt aangekondigd in de gemeente Hoboken.

Het tweede stadium van een vergeten boek is enkel nog maar een ‘piep’ en deze 'piep' verkrijg je na een periode van lang negeren, als de bekende 'piep' ons huis heeft overgenomen staat er een lading van nieuwe boeken klaar om een geluidsdichte muur te bouwen. En wat een geluk want in het bouwen van geluidsdichte muren ben ik toevallig heel goed!

Derde stadium is complete stilte en met deze doodse stilte ga ik deze week de strijd aan, al zingend “breek de stilte” (bedankt Stef Bos voor dit prachtig lied) ging ik op zoek en daar achter de boeken van Karin Slaugther stond een vergeten gevalletje, de perfecte vriendin van Karin Hamilton.

Nu is de vraag natuurlijk wanneer heb ik dit boek aangekocht….en met schaamrood op de wangen moet ik toegeven dat het hier is binnengeslopen, binnengeslopen door een opwelling van spontane aankopen, en ja in spontane aankopen ben ik toevallig ook heel goed!

Dus mijn week start met de thriller de perfecte vriendin en met een spontaan voornemen om toch eens met de borstel door mijn boekenkast, onze tv-kast en andere kasten te gaan, en ja eerlijk toegegeven daar ben ik nu eens heel slecht in!