Het midden is het beste

Centennial - een boek dat al enkele decennia oud is, en waarschijnlijk daarom al wat minder aandacht krijgt op Hebban. Onterecht vind ik, want een goed boek is tijdloos! Daarom maak ik graag wat reclame :-)

Het begin van Centennial is niet wauw - daar moest ik even doorheen bijten. Er worden vrij veel pagina’s besteed aan een geologische uiteenzetting over de ondergrond van Colorado (aardrijkskunde was nooit mijn ding) en de achtereenvolgende verhalen van een diplodocus, een paard, een bizon, en een bever… Het is een kwestie van smaak, maar dierenverhalen boeien mij persoonlijk niet zo. De eerste honderd pagina’s waren voor mij dus niet top.

Dat veranderde echter compleet toen de mens in beeld kwam. De personages zijn zeer mooi uitgewerkt, ook psychologisch. En ik vind het echt geweldig dat je over een periode van een honderdtal jaar ook echt de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen van die oorspronkelijke personages leert kennen. Je kunt hele stambomen opstellen met dit boek!

Al lezend maak je ook kennis met een aantal historische en actuele thema’s - zoals de onderdrukking van Native Americans, en the Dust Bowl uit de jaren ‘30. Sommige personages en gebeurtenissen zijn zelfs gebaseerd op echte historische personages en gebeurtenissen.

Wat me het meest heeft aangegrepen, is het onrecht dat de Native Americans ondergaan hebben van de zijde van de witte mens. Dit was een onderwerp waar ik nog nooit over gelezen had, en ik moest echt wel slikken. Hoe de stamhoofden van de Arapaho steeds opnieuw proberen om de witte man te vertrouwen, niet uit naïviteit, maar omdat ze voelen dat ze gewoon geen keus hebben, en hoe ze hier ook steeds weer in bedrogen worden… Daar werd ik echt misselijk van. Vooral de slachting bij Rattlesnake Buttes (gebaseerd op de waargebeurde slachting bij Sand Creek!) heeft mij bijzonder geraakt. Ik ga zeker nog meer lezen over dit onderwerp.

Waar het dan weer wat minder wordt, is op het einde… De gebeurtenissen van 1976 konden me niet echt boeien. Op de laatste pagina’s wordt er dan nog wat melancholisch gedaan over hoe Centennial ‘de beste plek op aarde’ is… Misschien omdat ik geen Amerikaan ben, maar dat is voor mij wel een brug te ver. Er zijn nog heel wat plekken op aarde die zowel natuurkundig als historisch zeker kunnen tippen aan dit fictieve stadje. Ik vond het een goed boek, maar zó ver ga ik niet mee :-)

Al bij al is mijn conclusie dus dat ik het liefst het middenstuk uit dit boek zou knippen: zo ongeveer vanaf de Native American Lame Beaver tot en met de dramatische thuiskomst van Tim Grebe - dat zou perfect zijn! Dat gedeelte zou van mij 5 sterren krijgen, maar vanwege het minder geslaagde begin en einde wordt het toch een 4.