Absurd, doldwaas, uniek en subliem

Ik las De laatste zeppelin van Filip Bastien. Het boek is geschreven in de onvoltooid tegenwoordige tijd en het ik-perspectief. De laatste zeppelin wordt uitgebracht door Phoenix Books en is tevens het eerste boek van Bastien dat ik lees.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog vindt de Duitse bezetter het onthoofde lichaam van een Duitse sergeant. De gebroeders Bastien worden door luitenant Blutwurst onmiddellijk verdacht van de moord. Het verhaal in De laatste zeppelin volgt de capriolen van André en Marcel Bastien die er alles aan proberen te doen om onder het juk van de verdenking uit te komen. En waar o waar is de kop van het hoofdloze lichaam?

Bastien heeft een erg prettige schrijfstijl die je onmiddellijk in het verhaal trekt. Het is een luchtig verhaal dat geschreven werd om de lezer te vermaken en in dat opzet slaagt Bastien met vlag en wimpel, want het vlaggenschip van dit boek zijn de vele scènes die doorspekt zijn met humor. Filips humor is zowel smeuïg als droog. Ongetwijfeld zullen er veel lezers gniffelen wanneer ze te weten komen wat er allemaal met de kop gebeurt.

Ik lees doorgaans niet graag oorlogsverhalen, toch wist Bastien me met zijn schrijfsel te verlekkeren en wilde ik dit boek lezen. De grote winnaar hier ben ik, want dit boek is een verrijking van je bibliotheek. Bastien is een begenadigd schrijver die je bij de hand neemt, met een vette (ige) knipoog een wonderlijke wereld laat zien en je tot het einde niet meer loslaat. De laatste zeppelin is een absurde, doldwaze, unieke en sublieme roman; naast alle superlatieven is dit boek ook gewoon een aanrader.

Zijn er dan geen nadelen of slechte punten aan te merken? Jawel! Het boek is véél te kort! Of vind je dat als lezer van elk boek waar van genoten hebt…? Filip Bastien, wij willen meer van dit! Und schnell!