Onder een roze hemel

In Carso schittert de zon op de turquoise zee en strekt de hemel zich uit ver boven het strand. Velen die hier geboren zijn, willen nooit meer weg. De verlegen Gertie daarentegen droomt van avonturen ver weg terwijl ze haar leven doorbrengt tussen de bijeenkomsten van de plaatselijke breigroep en haar saaie baan bij de supermarkt. Een onverwachte hereniging met twee voormalige klasgenoten verandert alles. Vol verwachting grijpt Gertie haar kans op een nieuwe baan, nieuwe vrienden en misschien zelfs een nieuwe liefde.

Een nieuwe Colgan betekent voor mij vooral nieuwsgierig zijn. Na een matig eerste deel uit de Summer Skies-serie, wilde ik natuurlijk weten hoe het verder ging en of dit tweede deel me wel kon bekoren.

Laat ik dan meteen met de deur in huis vallen, ook dit tweede deel had naar mijn mening meer in gezeten. Eigenlijk om dezelfde reden die ik voor het eerste deel ook aangaf!

De mooie roze cover nodigt absoluut uit om dit boek te gaan lezen. Wat een heerlijke zomerse cover. Het straalt gezelligheid, liefde en zomer uit. Maar toen ik begon te lezen had ik helaas dit gevoel niet. Vooral in de eerste helft van het boek speelt het verhaal zich ontzettend traag af, komen er veel details op je af en hoor je zoveel namen dat je soms terug moet bladeren om te ontdekken hoe het ook al weer zat. Gelukkig kwamen er wel wat namen uit deel één terug.

Het voelde af en toe een tikkeltje saai aan. Je snakt naar meer spanning en vooral naar heel veel Schotse liefde. De beeldende schrijfstijl maakt zeker wat goed. Je voelt je helemaal aanwezig in de prachtige Schotse natuur en kan even helemaal wegdromen tussen de kliffen.

In de tweede helft werd het gelukkig beter. Het verhaal kreeg meer vat op me! De personages weten je meer te raken en je wilt doorlezen. Vooral de laatste hoofdstukken wisten me aan de pagina’s te kluisteren. Dan krijg je eindelijk je portie liefde en drama waardoor Jenny haar boeken altijd zo fijn aan voelen.

De auteur weet een aantal mooie thema’s aan het verhaal toe te voegen, maar het cosy ‘Colgan-gevoel’ bleef voor mij helaas uit.

Net als haar eerdere boek was Onder de roze hemel voor mij absoluut een boek met plussen en minnen. Voor de lezer die houdt van slow burn is dit boek een echte aanrader. Hou je wat meer van het cosy ‘Colgan-gevoel’ dan moet je even doorbijten voordat je het gevoel hebt in een zomerse vakantieroman te belanden.