Afgeschreven of afgedankt?

De Canadese van oorsprong Estlandse Kersti is een nakomertje. In het gezin waar zij opgroeit voelt zij zich door het leeftijdsverschil met haar oudere zusters al ongewenst en dit gevoel wordt versterkt voor het feit dat haar moeder haar (middels een studiebeurs, want het geld hebben haar ouders er niet voor) op de prestigieuze kostschool in Lausanne Zwitserland plaatst.

Door een noodlottig ongeval van haar beste vriendin Cressida maakt Kersti het laatste jaar niet af en keert zij terug naar huis. In latere jaren wanneer Kersti ouder is probeert zij nog steeds haar ouders het naar hun zin te maken, maar ze voelt zich evengoed mislukt, haar man is Joods, terwijl haar zusters wel hun ouders gelukkig maken met een partner van Estse oorsprong, het lukt niet om haar ouders kleinkinderen te schenken en de boeken die zij schijft en gepubliceerd worden halen haar ouder hun neus voor op. Al deze worstelingen zorgen tot overmaat van ramp ook nog voor spanningen in haar huwelijk.

Op een dag ontvang Kersti een uitnodiging: de kostschool viert haar 100-jarige bestaan en zij wordt gevraagd op de feestdag te komen spreken. Als vlak daarna nog een brief op de mat valt waarin de mededeling komt dat een van haar Kostschoolvriendinnen Lille is overleden aan borstkanker en men op haar pc een onafgemaakte brief aan Kersti vond en men die brief bijgevoegd heeft komt er een stroom aan herinneringen boven. Dat Kersti van school afging waren er een hoop zaken onduidelijk inzake het ongeluk Cressida en de brief van Lille doet haar besluiten op onderzoek uit te gaan. Gaat het Kersti lukken de onderste steen boven te krijgen?

Joanna Goodman start en eindigt het verhaal de Ik-vorm door middel van een brief van Kersti aan haar ongeboren kinderen. Het verhaal zelf is niet zo opgezet. Dit gaat middels sprongen in de tijd van september 2015 tot juli 2016, het heden van Kersti en van september 1994 tot juli 2001, het kostschoolverleden van Kersti en haar vriendinnen daar. Dit zou verwarrend kunnen zijn, maar er is heel prettig bij ieder hoofdstuk aangegeven waar en wanneer het hoofdstuk zich afspeelt. De schijfstijl is vlot en zorgt ervoor dat je als vanzelf doorleest in het verhaal. Een aantal aspecten worden bizar snel afgehandeld in het heden terwijl in het verleden sommige gebeurtenissen vrij traag uitgekauwd worden. Dit zorgt wel voor genoeg aanwijzingen die dan in het heden een verklaring geven. Voor de setting zitten alle gewenste elementen erin: geheimen, zelfs een genootschap, doofpotten, intrige, ruzie om een jongen en vriendschappen en uiteraard klasse-verschillen. Persoonlijk vond ik “Het huis voor ongewenste meisjes” beter, maar evengoed laat dit verhaal mij naar meer boeken smaken van deze auteur.