Hoe val je wanneer je aan het overleven bent?

Met de openingszin: “In Zagreb begon de oorlog om een pakje sigaretten.” is direct de sfeer gezet voor dit verhaal verteld door de ogen van de 10-jarige Ana Juric.

Ana’s verhaal wordt in 2 tijdlijnen neergezet. In 1991: De 10- jarig Anna ten tijde van het begin en gedurende de oorlog in Joegoslavië die het land weer deed uiteenvallen in de verschillende bevolkingsgroepen die jarenlang hebben getracht samen te leven in de Balkan. En in 2001: De 20- jarige Ana: een student in New York, die haar verhaal doet voor de VN en daardoor dusdanig getriggerd is dat ze probeert terug te keren naar haar geboorteland om te ontdekken of er nog iets van haar basis over is wat haar gevormd had voor de oorlog.

Novic weet kracht aan haar verhaal te geven juist door het door de ogen van de opgroeiende Ana te vertellen. Op het punt dat de lezer ziet waar de titel op slaat komt de tragiek dubbel zo hard binnen. Je leeft mee met Ana en haar vriend Luka en hoewel ze beste vrienden zijn en in dezelfde klas zitten beleven ze de oorlog compleet anders. Dit wordt versterkt bij Ana haar terugkomst wanneer ze samen op pad gaan.

Een vlot geschreven ingrijpend verhaal dat zonder poespas neergezet is. Omdat je alles vanuit een oogpunt beziet, mist er een hoop nuance over de werkelijke gebeurtenissen en kan het voor sommige lezers voelen als niet af. Zeker over hoe het verhaal stopt, maar geef nou zelf toe: Hoe weet je wanneer je eigen verhaal eindigt?