Lezersrecensie
Sympathieke intenties, echter geen goed boek
‘Zeg maar Joe’ is ontstaan uit een samenwerking van een ondernemer Martin van Es met een copywriter Andrew Crofts. Een boek over de uitdagingen waar de mensheid voor staat, komt natuurlijk op het juiste moment gezien de huidige pandemie. Het streven naar een andere samenleving spreekt me al lange tijd aan en ik was zeer benieuwd hoe het in deze romanvorm kreeg.
Het boek begint met een plotselinge wereldwijde duisternis van 12 minuten. Een ijzersterke aftrap van de roman. Het is spijtig dat de roman na deze intro nergens meer diezelfde verwondering opwekt, ondanks dat de roman bezaaid is met wonderen uitgevoerd door Joe, de zoon van God, die na 2000 jaar op aarde is gekomen om de wereld te redden.
Het voornaamste thema is de vormgeving van een nieuwe samenleving waarbij meteen in een klap elke problematiek aangepakt wordt. Om het geheel niet alleen een politiek pamflet te maken, voegden de schrijvers een liefdesgeschiedenis tussen Joe en de onderwijzeres Sophie toe en een thrillerelement in de vorm van een Oekraïner die Joe wil vermoorden. Het is echter te marginaal om romantisch/feelgood of spannend te worden.
Dit is dan ook meteen mijn grootste kritiek op het boek. Alle elementen in het boek blijven oppervlakkig, de personen worden niet uitgewerkt en missen elke diepgang.
Om te beginnen met het feit dat Joe na een of twee wonderen met behulp van influencers en social media door vrijwel de hele wereldbevolking omarmd wordt. Zelfs zo erg dat men massaal naar Nieuw-Zeeland afreist en er zich een circus rond hem vormt. Een paar stereotiepe groepen geven zich niet meteen gewonnen, waaronder de leiders van de wereldreligies. Toch gaan deze na een oproep van de paus allemaal naar een eiland om Joe te ontmoeten en natuurlijk gaan ze allemaal overstag als Joe, de Anglicaanse aartsbisschop die door de hitte bezweken is, weer tot leven wekt. Naast hem is de paus aanwezig, de opperrabbijn, de soennitische groot-imam en een sjiitische vertegenwoordiger, een hoge hindoepriester en ook vertegenwoordigers van alle andere religies die dan weer onbenoemd blijven en mij het gevoel geven dat ze er ook niet echt toe doen. Na het wonder stelt niemand vragen en alle gezindten zijn bereid om alles waar ze ooit voor gestaan hebben overboord te gooien. Hoe reëel is dat?
Het kost iets meer moeite om de politieke macht te overtuigen. Ze worden vertegenwoordigd door een simpele Amerikaanse president, een arrogante Russische president en een ondoorgrondelijke Chinese president. De rest van de politieke leiders doen er niet toe. Ook wordt af en toe gerefereerd naar twee andere grote kwaden ‘de financiële wereld’ en ‘de militaire macht’. De beschrijvingen zijn vooral ongenuanceerd. Zelfs als je niet veel op hebt met de wereldleiders, zijn deze passages van een tenenkrommende simpelheid. De complexiteit van een wereldwijde verandering wordt hiermee inderdaad teruggebracht tot een eenvoudige SWOT-analyse.
Net zo vaag blijven de twaalf uitverkorenen die de wereld moeten redden. Enkelen krijgen een naam en een stokpaardje, zoals klimaat, armoede, gezondheid, economie, andere komen eigenlijk niet voor in het boek, maar het moeten er twaalf zijn in analogie van de apostelen. Er zit zelf een verrader tussen die uiteindelijk vergiffenis wordt geschonken door Joe, maar ook net zo snel door de overige elf. Er wordt steeds gezegd dat deze mensen heel erg slim zijn en vol briljante ideeën zitten, maar nergens blijkt dat uit. Je zou op zijn minst moeten geloven dat deze twaalf personen de wereld kunnen redden. Op de flap is te lezen dat van Es ter voorbereiding wetenschappers, politici, economen en geestelijk leiders interviewde. Waarom vind je hier dan niets in het boek van terug, dat uitstijgt boven de gesprekken vol dooddoeners van het niveau borrelpraat. Dit was een uitgelezen mogelijkheid om relevante oplossingsrichtingen verder uit te werken. Misschien ten koste van de vlotte leesbaarheid, maar inhoudelijk sterker.
Het idee achter het boek vind ik sympathiek en ik had me graag laten raken door het boek. Echter geen van de personages heeft diepgang genoeg om me aan te spreken. Zelfs Joe, die in de eerste hoofdstukken, een aimabele figuur is met een heerlijke 2000 jaar oude naïviteit, verliest zijn kracht.
Samenvattend, ik ben teleurgesteld in het boek. Een goed idee en een goede copywriter zijn geen garantie voor een schitterend boek. Vanwege de goede intenties van de schrijvers krijgt het boek van mij toch nog twee sterren.
Het boek begint met een plotselinge wereldwijde duisternis van 12 minuten. Een ijzersterke aftrap van de roman. Het is spijtig dat de roman na deze intro nergens meer diezelfde verwondering opwekt, ondanks dat de roman bezaaid is met wonderen uitgevoerd door Joe, de zoon van God, die na 2000 jaar op aarde is gekomen om de wereld te redden.
Het voornaamste thema is de vormgeving van een nieuwe samenleving waarbij meteen in een klap elke problematiek aangepakt wordt. Om het geheel niet alleen een politiek pamflet te maken, voegden de schrijvers een liefdesgeschiedenis tussen Joe en de onderwijzeres Sophie toe en een thrillerelement in de vorm van een Oekraïner die Joe wil vermoorden. Het is echter te marginaal om romantisch/feelgood of spannend te worden.
Dit is dan ook meteen mijn grootste kritiek op het boek. Alle elementen in het boek blijven oppervlakkig, de personen worden niet uitgewerkt en missen elke diepgang.
Om te beginnen met het feit dat Joe na een of twee wonderen met behulp van influencers en social media door vrijwel de hele wereldbevolking omarmd wordt. Zelfs zo erg dat men massaal naar Nieuw-Zeeland afreist en er zich een circus rond hem vormt. Een paar stereotiepe groepen geven zich niet meteen gewonnen, waaronder de leiders van de wereldreligies. Toch gaan deze na een oproep van de paus allemaal naar een eiland om Joe te ontmoeten en natuurlijk gaan ze allemaal overstag als Joe, de Anglicaanse aartsbisschop die door de hitte bezweken is, weer tot leven wekt. Naast hem is de paus aanwezig, de opperrabbijn, de soennitische groot-imam en een sjiitische vertegenwoordiger, een hoge hindoepriester en ook vertegenwoordigers van alle andere religies die dan weer onbenoemd blijven en mij het gevoel geven dat ze er ook niet echt toe doen. Na het wonder stelt niemand vragen en alle gezindten zijn bereid om alles waar ze ooit voor gestaan hebben overboord te gooien. Hoe reëel is dat?
Het kost iets meer moeite om de politieke macht te overtuigen. Ze worden vertegenwoordigd door een simpele Amerikaanse president, een arrogante Russische president en een ondoorgrondelijke Chinese president. De rest van de politieke leiders doen er niet toe. Ook wordt af en toe gerefereerd naar twee andere grote kwaden ‘de financiële wereld’ en ‘de militaire macht’. De beschrijvingen zijn vooral ongenuanceerd. Zelfs als je niet veel op hebt met de wereldleiders, zijn deze passages van een tenenkrommende simpelheid. De complexiteit van een wereldwijde verandering wordt hiermee inderdaad teruggebracht tot een eenvoudige SWOT-analyse.
Net zo vaag blijven de twaalf uitverkorenen die de wereld moeten redden. Enkelen krijgen een naam en een stokpaardje, zoals klimaat, armoede, gezondheid, economie, andere komen eigenlijk niet voor in het boek, maar het moeten er twaalf zijn in analogie van de apostelen. Er zit zelf een verrader tussen die uiteindelijk vergiffenis wordt geschonken door Joe, maar ook net zo snel door de overige elf. Er wordt steeds gezegd dat deze mensen heel erg slim zijn en vol briljante ideeën zitten, maar nergens blijkt dat uit. Je zou op zijn minst moeten geloven dat deze twaalf personen de wereld kunnen redden. Op de flap is te lezen dat van Es ter voorbereiding wetenschappers, politici, economen en geestelijk leiders interviewde. Waarom vind je hier dan niets in het boek van terug, dat uitstijgt boven de gesprekken vol dooddoeners van het niveau borrelpraat. Dit was een uitgelezen mogelijkheid om relevante oplossingsrichtingen verder uit te werken. Misschien ten koste van de vlotte leesbaarheid, maar inhoudelijk sterker.
Het idee achter het boek vind ik sympathiek en ik had me graag laten raken door het boek. Echter geen van de personages heeft diepgang genoeg om me aan te spreken. Zelfs Joe, die in de eerste hoofdstukken, een aimabele figuur is met een heerlijke 2000 jaar oude naïviteit, verliest zijn kracht.
Samenvattend, ik ben teleurgesteld in het boek. Een goed idee en een goede copywriter zijn geen garantie voor een schitterend boek. Vanwege de goede intenties van de schrijvers krijgt het boek van mij toch nog twee sterren.
3
Reageer op deze recensie
