Je even zelf speurneus voelen

Ik maakte voor het eerst kennis met Janice Hallett via ‘De hoofdrol’, haar vorige boek. De opzet voor het oplossen van een moord in een toneelclubje via o.a. mailtjes en sms’jes beviel me goed. Ik wilde dan ook graag haar nieuwe boek ‘De zaak van leven of dood’ lezen. Dit boek hanteert hetzelfde concept. Je leest je door een dossier en probeert er achter komen wat er precies gebeurd is.

In dit boek draait het om de nooit opgehelderde gebeurtenissen rond de Alperton Angels sekte. Achttien jaar geleden hebben een aantal leden van de sekte zelfmoord gepleegd. Twee zeventienjarigen met een baby speelden een rol in de zaak, maar lijken sindsdien van de aardbodem verdwenen. De baby zou nu achttien moeten zijn en dus is dit het moment om het mysterie te ontrafelen. De eer om dat te doen valt toe aan journalist/auteur Amanda Bailey. Zij krijgt de opdracht om een boek over deze zaak te schrijven met de focus op de baby. Deze zoektocht wordt belemmerd door tegenstrijdige verklaringen en het gedwongen samenwerken met een voormalig collega, die voor een andere uitgeverij ook aan een boek over deze zaak werkt.

Je wordt meegenomen in Amanda’s werkwijze. Het is geen kant-en-klaar verhaal, maar een dossier vol e-mails, sms’jes, interviews en andere bronnen. Samen met Amanda kom je terechtin een wereld van leugens. Ze stuit tijdens haar onderzoek op steeds meer duistere zaken. Door te liezen voor deze opzet is er ook ruimte voor humor, gelaagdheid en psychologie. Dit format nodigt je uit om zelf mee te gaan speuren.
Ik merk dat ik het boek tussendoor moeilijk weg kan leggen. Het is verleidelijk om ook de volgende e-mail of interview nog even te lezen.

Omdat ik nu twee van dergelijke boeken gelezen heb, kan ik zeggen dat ik een fan begin te worden van dit format. Ik kan me ook voorstellen dat dit niet voor iedereen zo uitpakt, maar ik kan niet wachten op het volgende boek.