Een liefdesvertelling die niet raakt

In deze roman van Pfeijffer maken we kennis met een professor in de Tertulliaanse letterkunde die in Argentinië in een gevangenis zit. Vanuit die gevangenis doet hij zijn relaas over hoe het zover gekomen is. De professor is verknocht aan zijn vakgebied en bezig een congres op te zetten als hij een e-mail van Sarah Peachez krijgt. Er ontstaat een e-mail uitwisseling en de professor die nog nooit de liefde gekend heeft, wordt hartstochtelijk verliefd op Sarah, die een naaktmodel blijkt te zijn. Deze verliefdheid doet de professor alles om hem heen vergeten en hij weet er zelfs zijn vliegangst door te overwinnen.
Het verhaal wordt opgetekend in een verheven taalgebruik van lange zinnen en niet gangbare woorden, waarbij zinnen in het Latijn niet geschuwd worden. Dit taalgebruik past goed bij de professor en daarom in de roman. De stem die Pfeijffer aan Sarah geeft is opzettelijk kinderlijk, in mijn ogen te eenvoudig. Ook gebruikt hij veel symboliek in het boek.
Ondanks dat sommige passages juweeltjes zijn, raakt het boek me niet. Natuurlijk komt cyber crime voor maar de professor wordt te naïef neergezet en mist een uitwerking van zijn karakter. Dit maakt dat je niet echt met hem meevoelt. Nergens ontroert het verhaal me. Verder mis ik diepgang. Mijn beoordeling komt uit op drie sterren vanwege het bijzondere taalgebruik.