Intiem verhaal over een begin en een einde

Branduren is het derde boek van Cobi Baars, naast auteur ook schilder. Mogelijk verklaart dat het opvallende uiterlijk van het boek. De kaft is grijs-zwart en lijkt verbrand. Het sluit goed aan bij de titel en de inhoud van het boek.
Een leuk feit is dat in de schilderijen van Cobi, handen een grote rol spelen, net als in dit boek.

Het verhaal draait om Naomi, Bient en hun respectievelijke ouders, Barbara en Gerrit van Naomi en Tjitske en Michel van Bient. Zij beleven in het boek het Begin, de geboortedag van de dochter van Naomi en Bient en het Einde, de sterfdag van Gerrit een aantal jaren later.

Het verhaal wordt als een soort estafette verteld door de verschillende personen. Doordat iedereen een stuk van het verhaal en zijn of haar gezichtspunt erop beschrijft, worden de gebeurtenissen van verschillende kanten belicht. Door deze aanpak komen de personages tot leven en komen we te weten welke geheimen ze voor elkaar verborgen houden. Er wordt veel gedacht en weinig gezegd.
Dat zet de toon van het boek. De emotionele gebeurtenissen worden door iedereen op een andere wijze verwerkt.

Communicatie of het ontbreken daarvan is een belangrijk thema. De zwangerschap van Naomi is ongepland. Pas na de conceptie ontdekt ze dat Bient doof is. Hij is alleen deelgenoot van wat er wordt besproken, als iemand de moeite neemt om hem bijvoorbeeld via gebarentaal erbij te betrekken. Dat maakt hem op veel momenten bij de bevalling een buitenstaander. Op verschillende momenten kiest Naomi ervoor om hem buiten te sluiten. De ouders van Naomi zijn geen goed voorbeeld. Barbara en Gerrit praten al jaren niet meer, sinds een brand hun leven heeft verwoest. ‘Naomi is van na de brand. Van haar bestaat alles nog,’ zo opent het boek. Terwijl Gerrit zich opsluit in zijn eigen schrijfkamer, lukt het Barbara niet om het trauma te verwerken.

In het tweede deel, Einde, lijkt de afwisseling van de verschillende personen kunstmatiger dan in het eerste deel, omdat het hier vooral draait om de laatste uren van Gerrit en hoe Naomi zijn sterven beleeft. Naomi en Bient, inmiddels uit elkaar, zorgen samen voor hun dochtertje. Ook in deze tijd zijn ze niet in staat om hun gevoelens te delen.

Het boek is erg beeldend geschreven. Hoewel sommige passages voor mij wel iets meer aan de verbeelding hadden mogen overlaten, weet Cobi van Baars op een indrukwekkende wijze deze belangrijke momenten te beschrijven. Vooral het tweede deel was zeer indringend. Overigens is het boek vrij dun voor het aantal thema’s dat aangesneden wordt.

Tot slot wil ik Uitgeverij Atlas contact en de Club van Echte Lezers bedanken dat ik dit boek mocht lezen. Het was een indrukwekkend boek en een prettige leeservaring. Ik zal zeker meer van Cobi van Baars gaan lezen.