Lezersrecensie
Vervormde herinneringen
Verbrande suiker is de debuutroman van Avni Doshi. Het boek haalde de shortlist van de Booker Prize 2020.
Het boek gaat over de relatie tussen Antara, de vertellende dochter en haar beginnend dementerende moeder Tara. Afwisselend speelt het verhaal zich af in heden en verleden.
Tara leren we kennen door de herinneringen van Antara. Ze is een impulsieve vrouw, die na haar kortstondige, liefdeloze huwelijk haar heil zoekt in een ashram. Daar werpt ze zich in de armen van de goeroe en vergeet daarbij haar jonge dochter. In korte flitsen zien we hoe Antara aan haar lot is overgelaten binnen de vervreemdende omgeving van de ashram. Wanneer later haar moeder de ashram verlaat, zijn de twee tot bedelen gedoemd, doordat in eerste instantie Tara’s ouders en Antara’s vader zich over hen weigeren te ontfermen.
De volwassen Antara is kunstenaar en getrouwd met Dilip. Ze maakt zich zorgen dat haar moeder dementerend is en wordt heen en weer getrokken tussen zorg en afstoting, terwijl ze probeert het verleden een plek te geven.
Het verhaal komt moeilijk opgang door het heen en weer springen tussen heden en verleden. Hoewel de schrijfstijl toegankelijk is en gemakkelijk leest, maakt het een chaotische indruk. Regelmatig maakt de auteur gebruik van poëtische metaforen, die misplaatst lijken in de verder vrij afstandelijke manier van schrijven.
De manier waarop dit verhaal verteld wordt, is hard en doet vermoeden dat er ook een andere kant zit aan het verhaal dat Antara vertelt. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het thema van haar kunst, waarmee ze haar moeder duidelijk dwarszit en misschien zelfs bewust provoceert of gebruikt als vergelding.
Naast de moeder-dochter relatie stipt Doshi klakkeloos nog enkele andere thema’s aan zonder ze uit te werken en lijken eerder verstorend dan aanvullend te werken.
Al met al een interessant thema, gemakkelijke schrijfstijl, maar een niet geheel bevredigend uitgewerkt thema.
Het boek gaat over de relatie tussen Antara, de vertellende dochter en haar beginnend dementerende moeder Tara. Afwisselend speelt het verhaal zich af in heden en verleden.
Tara leren we kennen door de herinneringen van Antara. Ze is een impulsieve vrouw, die na haar kortstondige, liefdeloze huwelijk haar heil zoekt in een ashram. Daar werpt ze zich in de armen van de goeroe en vergeet daarbij haar jonge dochter. In korte flitsen zien we hoe Antara aan haar lot is overgelaten binnen de vervreemdende omgeving van de ashram. Wanneer later haar moeder de ashram verlaat, zijn de twee tot bedelen gedoemd, doordat in eerste instantie Tara’s ouders en Antara’s vader zich over hen weigeren te ontfermen.
De volwassen Antara is kunstenaar en getrouwd met Dilip. Ze maakt zich zorgen dat haar moeder dementerend is en wordt heen en weer getrokken tussen zorg en afstoting, terwijl ze probeert het verleden een plek te geven.
Het verhaal komt moeilijk opgang door het heen en weer springen tussen heden en verleden. Hoewel de schrijfstijl toegankelijk is en gemakkelijk leest, maakt het een chaotische indruk. Regelmatig maakt de auteur gebruik van poëtische metaforen, die misplaatst lijken in de verder vrij afstandelijke manier van schrijven.
De manier waarop dit verhaal verteld wordt, is hard en doet vermoeden dat er ook een andere kant zit aan het verhaal dat Antara vertelt. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het thema van haar kunst, waarmee ze haar moeder duidelijk dwarszit en misschien zelfs bewust provoceert of gebruikt als vergelding.
Naast de moeder-dochter relatie stipt Doshi klakkeloos nog enkele andere thema’s aan zonder ze uit te werken en lijken eerder verstorend dan aanvullend te werken.
Al met al een interessant thema, gemakkelijke schrijfstijl, maar een niet geheel bevredigend uitgewerkt thema.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Aster
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
