Een vlaag van onbegrepenheid

{ “Het vieren van een verjaardag was misschien vooral een vorm van ontkenning dat het leven eindig is. Een tong uitsteken naar het onvermijdelijke.”}

De elementen:
De cover oogt wat mistroostig, een dood vogeltje, een roodborstje, ligt op zijn kantje en is door. De titel “Een vlaag van waanzin “ is in principe een korte samenvatting, van het boek. Het verhaal is geschreven in “Ik”-vorm, vanuit Anthonie en vanuit de 3e persoon wordt over zijn vrouw Romee verteld. Aan dit boek met in totaal 51 -tellende hoofdstukken moest ik erg wennen. Met name aan de schrijfstijl. In het boek wordt uiteen gezet, wat de beweegredenen zijn van Anthonie, en hoe hij komt tot zijn daad. Meerdere thema’s komen voorbij, het verdriet, de teleurstelling in elkaar, de frustratie en de liefde voor elkaar die er toch nog is. Is er een boodschap aanwezig in dit boek? Je zou kunnen zeggen, Zelfs in een perfect gezin, kan er iets gigantisch mislopen.

{ “ We houden een illusie in stand. Zeg dat wel. “}

Mijn mening over het boek:
De schrijver Corine Hartman heeft hiermee een bijzonder boek neergezet. In een vlaag van waanzin lezen we meer van Anthonie en Romee. Door meerdere perspectieven wordt het verhaal uiteengezet. Het boek moet even op gang komen. De schrijfstijl van Corine Hartman ben ik niet zo gewend, en ik moet er ook mijn weg in vinden. Vanaf bladzijde 100 komt het lekker op gang. De karakters worden goed uitgewerkt, maar toch vind ik het redelijk vlak blijven.
Het boek van Corine Hartman is vlot geschreven en het verhaal en de spanning zijn goed opgebouwd. In Een vlaag van waanzin hoopte ik te kunnen lezen, waarom Anthonie zijn vrouw doodt. Ik sloot het boek met een klein onbevredigd gevoel. Mogelijk had ik er meer van verwacht.

Ik geef het 3,5 sterren.