Liefde = levensgevaarlijk

Waar deel twee eindigde met de zenuwslopende zoektocht naar Josh, begint deel drie, Achter gesloten deuren, gelukkig met de hereniging. Josh wordt opgepikt in Frankrijk door Luci en Benjamin, en met z’n drieën gaan ze terug naar huis. Luci is zielsgelukkig dat zij en Josh samen kunnen zijn, maar door zijn vertrek is het eerst deukje in hun relatie gezet, en daar gaan er nog een paar bijkomen. Gelukkig heeft ze Benjamin achter zich staan, die zich als de ideale ex gedraagt. Misschien wel te ideaal. Want als zijn geheim uitkomt, stort Luci’s wereld in en beseft ze dat ze sterker dan ooit moet zijn om haar hoofd hoog te kunnen houden. Vooral als haar relatie met Josh, noodgedwongen, het volgende stadium bereikt. Hoewel ze allebei hun twijfels en onzekerheden hebben, voelen ze zich ook gesterkt in hun liefde voor elkaar. Josh is de enige die Luci aankan en andersom. Niets staat een toekomst samen in de weg… Tot het laatste hoofdstuk.

Na Achter gesloten deuren volgt het laatste deel Verlossing, en zo voelt het wel voor de lezer want wat een cliffhanger heeft Olivia Lewis geproduceerd… De kans dat je als lezer gaat schreeuwen tegen het boek is zeer aannemelijk. Het liefst zou je het volgende deel er direct na willen lezen, maar het is nog even wachten tot maart 2020.

Achter gesloten deuren begint kalm. Luci en Josh hebben nu geen affaire meer, en hoeven hun relatie niet meer stil te houden voor Benjamin. Toch is het niet enkel rozengeur en maneschijn, want Luci weet nu ook dat Josh er ineens vandoor kan gaan, en dat vindt ze niet zo grappig. Olivia Lewis heeft met Josh en Luci twee heel complexe karakters neergezet en het is knap dat ze ze zo consequent houdt. Beiden zijn soms om gek van te worden, en heel af en toe zou je ze ook eens flink toe willen spreken. Maar dit is hoe ze zijn, en Lewis geeft ze ook die ruimte en laat ze nergens ‘verantwoord’ reageren. Op deze manier krijg je ook zicht op hoe het is om te zijn zoals Luci en Josh en dat het niet een kwestie is van ‘kusje erop, over’. De schade die een mens oploopt in zijn jeugd, draagt hij in principe zijn hele leven mee.

… Er zijn vast mensen die het zwaarder hebben gehad. Het blijft een relatief begrip, weet je. Sommige mensen hebben het al moeilijk als ze de juiste kleur schoenen niet kunnen krijgen. Het is maar net hoe je opgroeit en wat je gewend bent. Ik weet ook dat ik niet mag klagen.’

‘Geloof me, jij mag klagen.’ (p.238)

Naarmate het verhaal vordert wordt ook de spanning steeds meer opgevoerd en vooral het laatste deel zorgt voor hartkloppingen. Olivia Lewis heeft een fijne vlotte schrijfstijl en dat in combinatie met personages die op een goede manier onder je huid kruipen, zorgt dat dit boek in één avond uit is. Daarbij is er ook een goede afwisseling tussen spanning en ‘ontspanning’ want Achter gesloten deuren is een erotische roman en Olivia Lewis weet deze scenes, en zeker ook de wat gewaagdere varianten, heel goed neer te zetten.

Het enige nadeel is het einde… sorry. Dat kan alleen maar goedgemaakt worden door Verlossing. Dus wachten we daar maar op :).