Met een lach en een traan loskomen van je verleden.

In dit debuut volgen we Lot die met de hulp van een psychiater de gebeurtenissen uit haar jeugd een plekje probeert te geven en door hem gestimuleerd wordt om te gaan schrijven. Haar kindertijd was geen pretje: haar narcistische vader die als Lot amper 4 is van haar moeder scheidt, de zoektocht van haar mama naar een nieuwe thuis voor hen, een koele stiefmoeder die er niet om verlegen zit Lot te kleineren, haar mama die overlijdt wanneer Lot 18 is,… voldoende om ervoor te zorgen dat het hoofdpersonage met wat issues zit.
Het klinkt allemaal triest, maar dat is het boek zeker niet. Door de gebruikte taal, de droge humoristische beschrijvingen van situaties die soms eerder pijnlijk zijn bracht het boek me soms aan het lachen.
Het boek kan opgedeeld worden in 3 onderdelen die elkaar afwisselen: brieven die Lot naar haar overleden moeder schrijft, gesprekken die Lot heeft met haar psychiater en gedachten en overpeinzingen aan haar leven met haar vader. Dit alles zorgt ervoor dat je als lezen een heel goed beeld krijgt van de persoon die Lot is.
Deze debuutroman was er eentje waar ik even mijn weg in moest zoeken, maar blij ben dat ik het las.