Een duidelijk geschreven ooggetuigenverslag.

Elsedien de Groot benaderde mij of ik dit boek wilde lezen en recenseren. Mijn hartelijke dank daarvoor.
Over de tweede wereldoorlog is al veel geschreven. Ik heb diverse boeken gelezen over de vernietigingskampen van de nazi’s. Over de Jappenkampen wist ik eigenlijk niets. Toen ik het aanbod kreeg om dit boek te lezen en te recenseren vond ik dat natuurlijk zeer interessant.

Het boek begint met een verantwoording van Elsedien de Groot met uitleg waarom het is geschreven. Daarna volgt het interview met Els Algie Campioni, de dochter van Elly Camioni-Soeters. Dit is een mooie aanloop naar het ooggetuigenverslag van Elly als kamphoofd van een jappenkamp.

Het verhaal leest als een soort dagboek. Niet per dag, maar per tijdsperiode en ingedeeld naar naar een ervaring met betrekking tot een onderwerp. Elly vertelt hoe dingen verliepen en hoe ze in situaties gehandeld heeft en welke gevolgen dat had. Zo nu en dan worden Indonesische woorden gebruikt die in de kantlijn vertaald zijn zodat het goed te begrijpen is.
Iedereen weet wat voor ellende er in de nazi vernietingskampen heeft afgespeeld. Als ik een vergelijking daarmee maak met dit verhaal, dan komt het een jappenkamp een stuk “menswaardiger” over. Je komt dan ook geen beschrijving van wreedheden tegen in dit boek waardoor het niet al te zwaar is om te lezen. Het blijft natuurlijk een heftig onderwerp dus het is ook geen boek dat je in een ruk uit leest. Het geheel geeft een goede indruk hoe het leven in de jappenkampen verliep. Ook laat Elly een hoop moed zien en probeert overal het goede uit te halen.

Het boek heeft enkele foto’s en tekeningen ter illustratie. Achterin het boek is een tijdlijn opgenomen. Een kort en bondig overzicht wat als naslag of samenvatting kan dienen.

Kamphoofd tegen wil en dank geeft een kijkje in een belangrijk stuk geschiedenis. Een duidelijk geschreven ooggetuigenverslag.