Het dagelijks leven in Senegal

De auteur is in dit boek op reis op een “relaxte” manier. Geen druk programma maar genieten van de boottocht en het dagelijks leven van de mensen. Het boek laat dan ook vooral zien hoe de dagelijkse dingen gaan. Marktkraampjes, openbaar vervoer, sleutelen aan brommers, allemaal heel gewone zaken die kleur krijgen door de ervaringen die de auteur opgedaan heeft. Het wordt duidelijk dat reizen met openbaar vervoer een avontuur op zich is. Onderhandelen over de prijs maar ook het aantal passagiers dat er in een auto past en de onderlinge contacten passeren de revue. Er wordt een goed beeld gegeven van hoe men met elkaar omgaat. Gesprekken lijken boos en opgewonden maar dat is de normale manier van doen. De auteur laat zien hoe vriendelijk de bevolking is en hoe mooi de kleine dingen als samen dansen of zwaaien naar elkaar zijn. Ondanks de taalbarrière heeft de auteur warme en mooie momenten met de bevolking. Dit komt goed tot uitdrukking in het boek. Dit boek is dus vooral een reisverslag dat gaat over contacten met mensen. Het boekt wekt warmte en sympathie op. Bezienswaardigheden worden in dit boek niet uitgelicht.

Het reisverslag wordt geïllustreerd met kleurenfoto’s waarop een zanderig en stoffig land ook kleurrijk is. Dit uit zich in vrolijk gekleurde gebouwen en was.

De cappuccino is in dit boek minder prominent aanwezig. Senegal heeft “cappucinoschaarste” ;-) maar dit boek past prima in de serie heerlijke reisverhalen. Dit boek neemt je mee naar een hele andere wereld. Het leest makkelijk en vlot. Voor je het weet zit deze reis er weer op. Een heerlijk boek.