Lezersrecensie
Een aangename kennismaking met Georgië
Het boek begint met een kaartje van het land om even een beeld te schetsen waar Georgië precies ligt.
Mijn nieuwsgierigheid naar dit land was gewekt. Een land waarvan je eigenlijk nooit hoort dat er iemand heen gaat. Hoe is het daar? Hoe ziet het eruit en hoe is het leven daar? In dit boek kreeg ik daar een goed beeld van. Al snel wordt duidelijk dat het land een paradijs is qua natuur. Het heeft bergen en palmbomen. Er lopen veel dieren rond met name koeien en honden.
Georgië is een arm land. Dit is duidelijk te zien aan de gebouwen waarvan de auteur regelmatig denkt dat het onbewoond en onbewoonbaar is maar de waslijnen met was het tegendeel vertellen. De waslijnen zijn een rode draad in dit boek, evenals natuurlijk de cappucino’s wat de titel al verklapt.
Er zijn foto’s opgenomen in het boek van naar mijn idee redelijk wat waslijnen. Dit is begrijpelijk omdat de auteur dit als thema heeft gekozen maar persoonlijk had ik graag meer foto’s van het land gezien. Gelukkig weet de auteur heel beeldend te vertellen over haar reiservaringen en kan ik me daardoor wel een beeld vormen van de omgeving. De kleurenfoto’s zijn een mooie illustratie bij het reisverslag.
In de laatste hoofdstukken is aandacht gegeven aan een stukje geschiedenis. Lenin en Stalin komen aan de orde en diverse oorlogssituaties. Het is duidelijk dat de bevolking in Georgië een hoop heeft moeten doorstaan. Ondanks dat is het merendeel van de bevolking erg gastvrij. Armoede in het land maakt ook dat men op “creatieve” wijze probeert geld te verdienen aan de toeristen.
De schrijfstijl is prettig. Het boek leest vlot weg alsof je deelgenoot bent van de reis. De auteur geeft heel beeldend en beschrijvend haar ervaringen weer. De auteur heeft gevoel voor humor.
Cappucino in Georgië is een aangename kennismaking met een relatief onbekend land. Het boek geeft een prima indruk van het land en wat je kunt verwachten als je er heen reist.
Mijn nieuwsgierigheid naar dit land was gewekt. Een land waarvan je eigenlijk nooit hoort dat er iemand heen gaat. Hoe is het daar? Hoe ziet het eruit en hoe is het leven daar? In dit boek kreeg ik daar een goed beeld van. Al snel wordt duidelijk dat het land een paradijs is qua natuur. Het heeft bergen en palmbomen. Er lopen veel dieren rond met name koeien en honden.
Georgië is een arm land. Dit is duidelijk te zien aan de gebouwen waarvan de auteur regelmatig denkt dat het onbewoond en onbewoonbaar is maar de waslijnen met was het tegendeel vertellen. De waslijnen zijn een rode draad in dit boek, evenals natuurlijk de cappucino’s wat de titel al verklapt.
Er zijn foto’s opgenomen in het boek van naar mijn idee redelijk wat waslijnen. Dit is begrijpelijk omdat de auteur dit als thema heeft gekozen maar persoonlijk had ik graag meer foto’s van het land gezien. Gelukkig weet de auteur heel beeldend te vertellen over haar reiservaringen en kan ik me daardoor wel een beeld vormen van de omgeving. De kleurenfoto’s zijn een mooie illustratie bij het reisverslag.
In de laatste hoofdstukken is aandacht gegeven aan een stukje geschiedenis. Lenin en Stalin komen aan de orde en diverse oorlogssituaties. Het is duidelijk dat de bevolking in Georgië een hoop heeft moeten doorstaan. Ondanks dat is het merendeel van de bevolking erg gastvrij. Armoede in het land maakt ook dat men op “creatieve” wijze probeert geld te verdienen aan de toeristen.
De schrijfstijl is prettig. Het boek leest vlot weg alsof je deelgenoot bent van de reis. De auteur geeft heel beeldend en beschrijvend haar ervaringen weer. De auteur heeft gevoel voor humor.
Cappucino in Georgië is een aangename kennismaking met een relatief onbekend land. Het boek geeft een prima indruk van het land en wat je kunt verwachten als je er heen reist.
1
Reageer op deze recensie
