Heel knap geconstrueerde IJslandse detective, resulterend in een verhaallijn waar je je kop bij moet houden

De eerste helft dacht ik: hm... Waar gaat dit naar toe... En in de tweede helft realiseerde ik me dat auteur Yrsa Sigurdardottir een onwaarschijnlijke hoeveelheid draadjes in het boek zó vernuftig in elkaar wist te wurmen, dat je er eigenlijk alleen maar respect voor kunt hebben. De tweede helft is tot de laatste bladzijde een aaneenschakeling van heel veel kleine plottwists. En dat is ronduit knap gedaan.

Het nadeel is misschien dat de eerste helft wat lastiger is en ook dat als je niet goed oplet, je de draad snel kwijt bent. Maar wie zich daar niet door laat afleiden wordt getrakteerd op een verhaal uit het hart van de IJslandse crimi's én ook nog eens op een boek met een Agatha Christie-achtige verhaallijn, waar op volstrekt onduidelijke wijze steeds meer leden van een vriendengroep het leven laten en dat je steeds het gevoel hebt dat je bijna weet hoe het zit en zich dan weer een plottwist voordoet. Misschien is niet alles even geloofwaardig, maar de manier waarop het in elkaar gefiguurzaagd is is indrukwekkend.

Wat ik ook heel dapper vind is dat Sigurdardottir voor deze serie (vooralsnog) niet voor één hoofdpersoon kiest. Er spelen meerdere mensen een belangrijke rol en in het eerste boek van deze serie stond een agent centraal en voor dit tweede deel is die rol weggelegd voor de forensisch patholoog, terwijl de zelfde agenten ook weer meedoen. Benieuwd of ze dat in het volgende deel weer door laat rouleren. Het stoort in ieder geval helemaal niet en ook dat is knap.

Zonder twijfel vier sterren, al is dit boek waarschijnlijk niet echt een allemansvriend.