Reisverhaal of thriller?

Na een spannende boottocht van Scheveningen naar Corfu besloot Eric Wewerinke een boek te schrijven. Hij noemt het een waargebeurde thriller.
Als lezer krijg ik echter op vrijwel geen enkel moment het gevoel dat ik een thriller lees. Er komen zelden momenten voor dat ik het boek even weg moet leggen vanwege de spanning. Dat de hoofdpersoon Tim (zo noemt Eric zichzelf in het boek) soms boos is, of bang, snap ik wel. Robert, de man die Tim heeft gevraagd (samen met Julia) mee te varen naar Corfu vertoont soms wat nare trekjes. Hij is nogal tevreden met zichzelf en heeft ook een levendige fantasie. Ook gebeuren er tijdens de reis af en toe vreemde dingen, maar die kunnen toeval zijn. Tim trekt al vrij snel de conclusie dat er een steekje los zit aan Robert. De sfeer is vaak ronduit gespannen. Wij als lezers krijgen natuurlijk alleen Tim’s kant van het verhaal te horen. Ik kan me voorstellen dat zo’n lange reis in wisselende omstandigheden objectief waarnemen en beoordelen moeilijk maakt.
Aan het einde van het boek echter blijkt dat Tim niet alleen staat in zijn oordeel. Van verschillende kanten krijgt hij te horen dat Robert bekend staat als gevaarlijk psychopaat. Jammer dat deze waarschuwingen niet vóór de reis bij hem terecht zij gekomen.
Hoewel ik dus door de ondertitel (waargebeurde thriller) op het verkeerde been ben gezet heb ik het boek met veel plezier gelezen. Als reisverhaal verdient het boek wat mij betreft 4 sterren. Als thriller kom ik helaas niet verder dan 3 sterren.