Mooi verhaal, op een bijzondere manier verteld

De verteller van het verhaal is behoorlijk origineel. Het is namelijk de beschermgeest van Rome en in zekere zin daarmee Rome zelf. Deze verteller brengt ook een eigen persoonlijkheid met zich mee. Hij brengt soms opzichtig mensen naar bepaalde plekken en laat mensen elkaar wel of juist niet ontmoeten. Daarbij daagt hij de lezer soms uit om daar iets van te vinden. Ik vond deze beschermgeest daarom een grappige en fijne verteller.

Er worden drie paren hoofdpersonen gevolgd die zich in verschillende levensfasen bevinden. Een hoofdstuk over een jong, onstuimig liefdespaar kan dus zomaar gevolgd worden door een hoofdstuk over een rouwende weduwe. Dit maakte het boek interessant voor mij. Het laat zien dat liefde zowel ongecompliceerd als oneindig ingewikkeld kan zijn.

Het boek zit vol uitgebreide omschrijvingen van Rome. Het is fijn dat je hierdoor een idee krijgt waar de drie verhalen zich afspelen. Soms waren er echter vrij lange stukken tekst die over een onbeduidend straatje gingen, of werd een spannend stuk verhaal ineens onderbroken door een beschrijving van de omgeving. Deze omschrijvingen zijn wel boeiend en gedetailleerd, maar zijn naar mijn idee niet altijd even noodzakelijk en goed getimed.

De vrolijke cover vertelt een deel van het verhaal, maar zeker niet alles. Er komen leuke en grappige momenten in het verhaal voor, maar ook genoeg moeilijkere momenten. Uiteindelijk overheerst het positieve wel, dus is het toch een boek waar je vrolijk van wordt.

Hoewel ik met een lichte twijfel aan het boek begon, vond ik het uiteindelijk toch erg mooi. De vertelstijl is erg prettig. Je kijkt als lezer als het ware van bovenaf naar de hoofdpersonen. Dit zorgt er in dit geval echter voor dat je ze beter begrijpt en juist niet dat er afstand ontstaat. Een pluspunt is dat je precies kunt zien hoe de hoofdpersonen op bepaalde punten aanbelanden, zowel geografisch als in hun relaties.