Lezersrecensie
De nachtegaal, veelbelovend eerste deel!
De nachtegaal is het eerste deel in een veelbelovende serie, een geweldig debuut, kan er niets anders van maken.
Hanna Dunker keert na een traumatische ervaring in haar jeugd terug naar haar geboortestreek om aan de slag te gaan als rechercheur. Haar eerste zaak confronteert haar direct met haar verleden als het de zoon van haar toentertijd beste vriendin betreft. Door allerlei oorzaken is het contact verwaterd.
Ze moest iets zeggen om de stem in haar hoofd te verstikken, die fluisterde dat ze hier niet mocht zijn. Dat ze nergens goed voor was. Hoeveel ze ook presteerde, ze raakte dat stemmetje niet kwijt en het dook vaak op als ze te lang stil was geweest.
Mo heeft veel aandacht besteedt aan het neerzetten van de personages, dit heeft ze in mijn optiek op een hele realistische manier gedaan, ze brengt gedachten en gevoelens op een intense manier over. Alles draait om de moord op Joel maar je krijgt het gevoel dat de personages rond hem heen zeker zo belangrijk zijn.
Joel, een puber, drukt je met je neus op de feiten om altijd alert te zijn en niets voor kennisgeving aan te nemen of op zijn beloop te laten, de gevolgen zijn dan veelal niet te overzien. Je kunt niet aan de buitenkant zien wat er in een mens omgaat. Mo heeft gebruik gemaakt van ethische dilemma’s en zoel sociale als maatschappelijke problemen, het is een verhaal wat aanspreekt en je raakt.
De schrijfstijl van Mo is aangenaam, ik geniet van elke bladzijde, er is geen sprake van op gang komen, je zit er direct helemaal in.
De zeer korte hoofdstukken vanuit Joel geschreven zorgen voor een continue nieuwsgierigheid en zijn van meerwaarde voor het complete verhaal.
Johanna Mo heeft met De nachtegaal een stevig goed onderbouwd debuut neer gezet, de onderhuidse spanning houdt je van het begin tot het eind in zijn greep. Ik kijk nu al hals reikend uit naar het volgende deel in de Hanna Duncker serie want er zijn zeker in haar turbulente leven nog gebeurtenissen die om opheldering vragen.
De nachtegaal van Johanna Mo krijgt van mij 5 welverdiend sterren.
Bianca
Hanna Dunker keert na een traumatische ervaring in haar jeugd terug naar haar geboortestreek om aan de slag te gaan als rechercheur. Haar eerste zaak confronteert haar direct met haar verleden als het de zoon van haar toentertijd beste vriendin betreft. Door allerlei oorzaken is het contact verwaterd.
Ze moest iets zeggen om de stem in haar hoofd te verstikken, die fluisterde dat ze hier niet mocht zijn. Dat ze nergens goed voor was. Hoeveel ze ook presteerde, ze raakte dat stemmetje niet kwijt en het dook vaak op als ze te lang stil was geweest.
Mo heeft veel aandacht besteedt aan het neerzetten van de personages, dit heeft ze in mijn optiek op een hele realistische manier gedaan, ze brengt gedachten en gevoelens op een intense manier over. Alles draait om de moord op Joel maar je krijgt het gevoel dat de personages rond hem heen zeker zo belangrijk zijn.
Joel, een puber, drukt je met je neus op de feiten om altijd alert te zijn en niets voor kennisgeving aan te nemen of op zijn beloop te laten, de gevolgen zijn dan veelal niet te overzien. Je kunt niet aan de buitenkant zien wat er in een mens omgaat. Mo heeft gebruik gemaakt van ethische dilemma’s en zoel sociale als maatschappelijke problemen, het is een verhaal wat aanspreekt en je raakt.
De schrijfstijl van Mo is aangenaam, ik geniet van elke bladzijde, er is geen sprake van op gang komen, je zit er direct helemaal in.
De zeer korte hoofdstukken vanuit Joel geschreven zorgen voor een continue nieuwsgierigheid en zijn van meerwaarde voor het complete verhaal.
Johanna Mo heeft met De nachtegaal een stevig goed onderbouwd debuut neer gezet, de onderhuidse spanning houdt je van het begin tot het eind in zijn greep. Ik kijk nu al hals reikend uit naar het volgende deel in de Hanna Duncker serie want er zijn zeker in haar turbulente leven nog gebeurtenissen die om opheldering vragen.
De nachtegaal van Johanna Mo krijgt van mij 5 welverdiend sterren.
Bianca
1
Reageer op deze recensie