Een warme omhelzing...

Ik leefde weer van begin tot eind intens mee met Anne, met de ups en de downs (het verhaal is zoals altijd vrij luchtig en dromerig, maar er zit ook een heel pijnlijk en serieus tintje aan, wat het net niet té luchtig maakt, mooi gedaan) met alles wat ze beleeft en doormaakt, met alle fijne mensen die ze weer om zich heen weet te verzamelen… En alles komt ook helemaal tot leven door de fijne schrijfstijl van de auteur. In geur en kleur wordt de wereld om Anne heen geschetst, je ziet het allemaal zó voor je, zo fijn!

Dit verhaal voelde als een warme omhelzing, eentje waar je úren in wilt vertoeven en die je nog lang na voelt zinderen. Ik heb eens een keer een boek niet in één ruk verslonden. In het begin heb ik het verhaal in kleine hapjes tot me genomen, en dat is niet omdat het verhaal niet heerlijk pakkend is, het liep gewoon zo en dat was ook goed. De tweede helft ongeveer heb ik dan wel weer verslonden, haha. Zonde, want daardoor had ik dit fijne verhaal opeens uit… Snik!
Alles is zo levendig en er staan ook weer zulke mooie zinnen in, ik bleef dingen noteren. Allemaal écht Anne; ze blijft dat vrolijke, hartelijke, spontane meisje, ook al is ze al volwassen en getrouwd. Je blijft Anne herkennen. De Anne die ik al sinds deel 1 in mijn hart gesloten heb…
Ik heb echt ónwijs genoten van dit vierde verhaal over Anne van het Groene Huis en verlang onmiddellijk naar deel vijf! Zo lief en bitterzoet, zo hoopvol en dromerig… Ik hou er zó van!!! Krijg er geen genoeg van…