Even doorbijten, maar dan...

Deel 2 van de duologie gaat 6 maanden na deel 1 verder.
Ik hoopte heel erg dat er of een ‘dit ging vooraf’ stukje zou komen óf dat er, zoals ook vaak gebeurt, subtiel teruggekeken zou worden naar het voorgaande avontuur. Helaas was dit allebei niet het geval… Bálen, want het eerste deel was voor mij echt al heel wat boeken geleden en ik bracht dus één/derde van het verhaal door in verwarring. Hoe zat het ook alweer? Wie is wie? Wat is er tussen hen gebeurd? Op sommige vragen krijg je uiteindelijk wel een beetje antwoord, maar sommige dingen weet ik nu na het uitlezen nog niet. Zonde! Ik kwam dus echt niet lekker vlot in het verhaal en eerlijk: als het geen recensieboek was geweest, had ik hem weggelegd. Dat was jammer geweest, want na 1/3 begon de lekkere actie en spanning en was het toch echt wel weer een heel fijn, meeslepend verhaal!
Er staat véél op het spel voor Ross. Haar verwarrende ‘relatie’ met Devroe (is hij nou echt gek op haar? of speelt hij een spelletje?), haar giftige relatie met haar moeder (die bij iedereen in het wereldje op een voetstuk staat, maar waarvan Ross niet weet wat ze nou wil met hun relatie), en niet het minste: haar leven… Vanaf het moment dat de nieuwe Dievenspelen weer beginnen is het verhaal een heerlijk spannend avontuur vol strijd en wantrouwen. Hoe gaat dit aflopen? Wie zijn de grote winnaars en wie de grote verliezers?
Echt even inkomen en doorbijten dus, maar daarna las het weer als een speer en verslond ik het verhaal. Uiteindelijk, grotendeels, een fijne afsluiter van deze ‘dieven’ duologie (denk Ocean’s Eleven enzo!). Nog steeds héél benieuwd naar de verfilming die eraan zou moeten komen! Zeer geschikt filmmateriaal dit!