Héérlijk! Balen dat de serie nu af is...

Wat heb ik genóten van dit verhaal!! Ik had er onwijs veel zin in en toen ik eenmaal begon met lezen, was er geen houden meer aan. Het was meteen zó fijn, echt een warm bad. En zó meeslepend…
Ik leefde de hele tijd ontzettend mee met Roosje die in een zo’n totaal andere wereld terechtkomt, aan de ‘andere’ kant, nu als dienstmeisje en niet meer als dame. En wie is die Eduard met wie ze in gedachten praat? (Mooi en lief!) Ze heeft best moeite met haar dienende rol, flapt er toch af en toe dingen uit ondanks dat ze geen mening hoort te hebben (niet als dienstmeid, maar eigenlijk ook al niet als vrouw…). Ze kan goed luisteren en is heel nieuwsgierig, eigenschappen die ervoor zorgen dat ‘meneer Theodoor’ in haar de ideale persoon ziet om hem te helpen om iets uit te zoeken wat met de textielfabriek te maken heeft. Waardoor ze meer tijd met die knappe Theo doorbrengt… Gevaarlijk, want oei, die gevoelens… (En ze is nog wel verloofd!)
Het mysterieuze aspect van het verhaal, de vreemde gebeurtenissen in de duistere villa, maken het toch al onwijs boeiende verhaal nóg meeslepender! Door, door, door… Heerlijk!!
Je weet, als je de vorige boeken gelezen hebt, al een beetje waar het heengaat natuurlijk, maar zo voelt het niet tijdens het lezen en je hebt gewoon naïef de hele tijd een bepaalde hoop… Haha!
Ik heb dit verrukkelijke verhaal over een moedige vrouw, die zich staande weet te houden in een wereld waar de mening van vrouwen niet op prijs wordt gesteld, echt van A tot Z verslonden! En op het einde had ik gewoon een dikke brok in mijn keel… Zo mooi, zo lief…