Boeiend, maar was het net niet

Wat keek ik uit naar het lezen van dit boek, gefascineerd als ik ben door geschiedenis en door Frankrijk en met de grote wens om Versailles ooit eens te bezoeken. Iedereen kent de namen Lodewijk XIV (De Zonnekoning), Madame de Pompadour en Marie-Antoinette wel. Zelf heb ik al een aantal films gezien over deze periode en personen en erover gelezen. Maar nog nooit op deze manier, aan de hand van de vele maîtresses van de koningen en wat zij betekend hebben voor die periode.

Laat ik beginnen te zeggen dat het een onwijs boeiend onderwerp is, waar veel over valt te vertellen, getuige dit boek. Je kunt je weinig voorstellen bij de hoeveelheid maîtresses die er de revue passeren. En niet alleen minnaressen, ook ware liefdes (volgens de auteurs), maar ja de koning had nu eenmaal al een koningin. Dus werden veel van de vrouwen als ze niet meer nodig waren, een buitenechtelijk kind gebaard hadden (wat wel of niet erkend werd door de koning) met een flink geldbedrag voor de rest van hun leven opzij gezet in een of ander chateau. Alleen Lodewijk XIV had al minstens 22 kinderen, niet alleen van zijn echtgenote.

De geschiedenis van Versailles hangt sterk samen met de maîtresses van de koningen. Het begon grappig genoeg ooit als jachtslot van Lodewijk XIII waar alleen maar mannen mochten komen! Later was het voor Lodewijk XIV een lustoord wat hij voor zijn eerste echte liefde (niet zijn vrouw) liet uitbreiden. Voor een volgende grote liefde (nee, nog steeds niet zijn vrouw) laat hij het flink verbouwen en nog verder uitbreiden. En er worden grote feesten gegeven die in principe gewoon ter ere van dé minnares op dat moment zijn. De koningin moet alles met lede ogen aanzien. Echt geheim zijn de verhoudingen die de koningen hadden niet, want mannelijkheid stond gelijk aan macht, dus hoe potenter de koning…

Niet alleen Lodewijk XIV was een flinke rokkenjager, ook zijn opvolger Lodewijk XV wist van wanten. Die man was zo mogelijk nog onverzadigbaarder! In zijn tijd was het leven op Versailles nog losbandiger, echt alles draait om genot. Madame de Pompadour, eerst dé maîtresse tot dat wegens gezondheidsredenen niet meer kan, is simpel gezegd een soort hoerenmadam in die tijd. Als ze zelf de koning niet kan bevredigen, dan houdt zij in de hand welke meisjes dat dan wel mogen.
Groot is het verschil als Lodewijk XVI heerst, hij lijkt impotent of is gewoonweg niet geïnteresseerd in seks, de eerste paar jaren van zijn huwelijk met Marie-Antoinette worden (grote schande!) niet geconsumeerd… Maar of zij tevreden was met een seksloos huwelijk?

Genoeg Lust en Liefde in Versailles dus! Erg boeiend allemaal!
Maar, en daar komt het; het is dat ik het onderwerp zo interessant vond dat ik doorgelezen heb, want de manier van schrijven vond ik minder boeiend…
Je wordt met onwijs veel namen om het hoofd gegooid en dan wordt een maîtresse weer zo genoemd en dan weer zo (ze stonden vaak bekend onder een andere naam), verwarrend! Net als het heen en weer gespring in de tijd en tussen personen.
En het taalgebruik is wel erg hoogdravend en groots en daardoor leest het gewoon niet soepel, jammer. Ik houd ervan als een informatief boek leest alsof het toch een soort roman is, alsof je erbij bent, maar dat was hier niet het geval. Er werden erg veel uitspraken van personen uit die tijd aangehaald en er werden anekdotes gegeven over sommige hoofdpersonen over hoe het had kunnen plaatsvinden, die hadden het levendiger kunnen maken, maar deden dat helaas niet voor mij.

Dus: boeiend onderwerp en veel geleerd. Maar: las helaas niet prettig weg, te droog…