Not my cup of tea

Laaiend enthousiast was Judith Eiselin van het NRC. Ik niet.

Voor mij zijn het verhaal, de wereld van de Britse upperclass + aanhang en de personen te negatief. Mevrouw Day schrijft ongetwijfeld heel erg goed, maar allesoverheersend vind ik de onprettige sfeer die het hele boek uitademt. Wat is er zo boeiend aan de arrogantie van de kringen van omhoog gevallen of met een gouden lepel in de mond geboren rijken? En de hondjes die er achteraan hijgen? Een beetje triest, maar voor mij niet in de literair aantrekkelijke zin van het woord. En ik heb wel betere dingen te doen.

Zou het satire zijn? Mogelijk, maar die gaat dan aan mij voorbij en moet dan wel heel bijtend zijn. Nieuw inzicht heb ik er in ieder geval niet aan overgehouden en gelachen heb ik al helemaal niet. Of het een thriller is, is de vraag. In ieder geval voel je als lezer direct al aan welke kant het verhaal zo ongeveer op zal gaan. Heel spannend vond ik het ook niet, dus als het al een thriller is, dan niet een van de beste.

Excuses aan Lucy, want dat is de enige figuur in het boek die nog enigszins te pruimen viel.