Een boek vol mooie en rake levenslessen

“Zoals je een roman dichtslaat waar je verliefd op bent geworden. Een roman als een vriend waarvan je maar moeilijk los kunt komen, omdat je wilt dat hij dicht bij je blijft, binnen handbereik.” is maar een van de vele mooie zinnen uit dit boek en had niet beter kunnen beschrijven hoe ik over dit mooie boek denk.


Vers water voor de bloemen gaat over Violette, die een begraafplaatsbeheerder is. Ze ontmoet hierdoor intrigerende mensen met bijzondere verhalen. Ze biedt de bezoekers vaak een kop thee (of iets sterkers), maar vooral een luisterend oor aan. Ook heeft ze zelf een speciale geschiedenis en langzaam kom je steeds meer over haar eigen geheime leven te weten.


Vers water voor de bloemen is een indrukwekkend en beladen verhaal. Het heeft een vlotte schrijfstijl en humor, maar behandelt ook zeker een paar zware thema’s (liefde, rouw en verlies, familie en afkomst, bedrog en vergeving). De auteur gaat creatief om met de tijd in het verhaal, waardoor je steeds meer over de personages en hun geheimen leert kennen. Er passeren een aantal grootse geheimen de revue, die nog niet meteen worden prijsgegeven. Ik vond dit erg vindingrijk en tof hoe de auteur hier mee speelde. Tegelijkertijd moet je daarom best een beetje opletten, wil je alle puzzelstukjes kunnen plaatsen en alle diepe gelaagdheden eruit kunnen halen. Ik kan me voorstellen dat dit boek daarom niet iedereens ding is, maar ik was er erg van onder de indruk. Het is een boek dat je aan het denken zet.


Voor lezers die op zoek zijn naar een mix tussen een verhaal als Als scheuren in de aarde en de stijl van De onttoverden (of ben ik nu zo oppervlakkig dat ik alle Franse boeken op elkaar vind lijken? ).


Nog een goede quote om mee af te sluiten:
“Verzwegen woorden zullen diep in ons schreeuwen.”