De dag dat de school levend werd

Recensie van:
De dag dat de school levend werd
Spectaculair nieuw Tijgerlezen-deel van Zilveren Griffel winnaar Tjibbe Veldkamp barstensvol fantasie en humor. Met vrolijke illustraties in kleur van Nadia Meezen.
Auteur :
Tjibbe Veldkamp
Bron: www.tjibbeveldkamp.nl
Biografie
1962
Op 19 oktober word ik geboren te Groningen.
1966-1988
Ik ga naar school en word wetenschapper.
1988
Iemand geeft me een schrift en zegt: ‘Ga jij maar eens een kinderboek schrijven’.
Ik doe het niet.
1990
Ik lees een prachtig boek van Russell Hoban (Het marsepeinen varkentje) en denk: ‘Hmm. Toch eens proberen…’.
1991
Met het verhaal ‘Een ober van niks’ doe ik mee aan een wedstrijd. Ik win en de prijs is dat het verhaal wordt uitgegeven als prentenboek met illustraties van Philip Hopman. Ik ontdek dat wat ik schrijf prentenboeken kunnen worden! Dat wist ik niet!
1992 – 1999
Ik ga voor de Disneytijdschriften werken, waar ik van alles schrijf voor de Donald Duck en de Disneyland. Op vrije dagen werk ik aan mijn boeken. Ik maak er een paar samen met Philip Hopman.
2000
Ik vertrek bij de Disneyredactie. Vanaf nu leef ik van het schrijven! Brood kopen en dan betalen met geld dat ik heb verdiend met schrijven. Ik vind het geweldig.
2000 – 2024
Ik schrijf boeken. Elk jaar wel een of twee en soms drie. Mensen vragen wel eens: ‘Wordt dat nooit saai, steeds maar weer een boek?’ Het antwoord is: ‘Nee nee nee! Helemaal niet! Elk boek is een nieuw avontuur!’
Ik blijk een enorme geluksvogel te zijn. Ik mag samenwerken met veel fantastische tekenaars zoals Kees de Boer, Wouter Tulp, Alice Hoogstad, Noëlle Smit en Sebastiaan van Doninck. Wat ook heerlijk is: mensen kopen mijn boeken. Hierdoor leven sommige van mijn boeken (zoals Tim op de Tegels en Agent en Boef) best lang. Ook mag ik boeken vertalen, zoals die over Dog Man en Super Luier Baby. En dan krijg ik óók nog af en toe een prijs. Ik zei het al: geluksvogel.
Illustraties:
Nadia Meezen
Bron: www.vierwindstreken.com
Nadia Meezen werd in 1993 geboren in Den Haag. Dat ze kinderboeken wilde maken wist ze al van kleins af aan. Ze was altijd bezig met het maken van tekeningen bij haar eigen verzonnen verhalen. Ze studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam, waar ze koos voor de richting Animatie. Deze studie bracht extra mogelijkheden om naast verhalen in boekvorm ook verhalen in filmvorm te kunnen vertellen. In 2014 studeerde ze af met de door haar geregisseerde film Beren op de Weg, die wereldwijd vertoond werd.
Kijk ook op haar mooie website: www.nadiameezen.com
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar hardback ontvangen van uitgeverij Querido kind in ruil voor mijn recensie
Uitgeverij:
Querido
Genre:
Kinderboek vanaf 6 jaar.
Tijgerlezen
Bron: www.naarschoolmetquerido.nl
Onderzoek wijst uit dat kinderen het gelukkigst leren lezen als ze zelf naar een boek grijpen. Tijgerlezenboeken leggen daarom nadruk op humor en spanning. Ze bieden variatie in moeilijkheidsgraad en zijn geschikt om voor te lezen en zelf te lezen.
De boeken in deze serie voldoen aan de belangrijkste criteria van kinderen: ze zijn spannend of grappig, en hebben altijd veel illustraties in kleur. Tijgerlezenboeken zijn niet ingedeeld volgens technische leesniveaus, maar kinderen kiezen zelf het boek waar ze aan toe zijn.
Thematiek:
Pesten/uitsluiting/magisch denken/vriendschap sluiten
Cover en flaptekst:
Ik zie een lachend meisje in een boom zitten. Ze kijkt naar een gebouw dat ramen als ogen heeft en een deur in een mond krult. Een tong komt eruit en een meisje tent voor haar leven. De boom waarin het meisje zit lijkt ook te leven. Mooi geïllustreerd levendig en uitnodigend tot lezen.
En op de achterkant gaat het tafereel gewoon door als een wipkip of is het een vogel haar houten vleugels soepel leert maken door te vliegen. Alleszins verbaasd door de vreemd opkijken de “echte” vogels.
Quote:
Bladzijde 7 tm 9:
In Jips groep zaten acht meisjes. Zeven gingen er na school spelen. Eentje deed niet mee:
Jip.
Ze wilde wel,
heel graag zelfs!
Maar het mocht niet.
‘Waarom niet?’ vroeg Jip.
‘Daarom niet,’ zei Sien.
‘Ja, daarom niet, ‘ zei Pien.
Dus speelde Jip alleen.
Ze kón het wel,
maar leuk was anders.
Daarom vond ze leef uit.
Er ging water in
en zand,
en ook wat gevoel.
Even schudden nog…
en klaar.
Het verhaal:
Na school mag Jip nooit meespelen met de meisjes uit haar klas. Dus maakt ze op een dag een mengsel van water, zand en gevoel. Ze doet het op haar skippybal en die komt tot leven. En hetzelfde gebeurt met de boom op het schoolplein. Nu hoeft ze niet meer alleen te spelen!
Als Jip en haar nieuwe vrienden het moddermengsel vervolgens op het schoolgebouw doen, wordt het een onvergetelijke dag. Zeker voor de meisjes uit haar klas die graag kinderen buitensluiten…
Een informerende flaptekst maar ook hartverscheurend.
Mijn leesbeleving:
Uiteraard zie ik het meisje Jip staan maar tegelijkertijd ook mijzelf. Altijd gepest, altijd buitengesloten. Nooit meer mogen doen met spelletjes. Ik kon me prima verplaatsen in Jip. Met gevoel en al. Veel trauma doorleefde ik opnieuw. Dat dit anno 2024 nog steeds gebeurt doet mij heel veel pijn.
Maar wat is Jip ongelooflijk dapper en een doorzetter. Ze speelt alleen ook al vindt ze dat ook niet tof. Maar hoe ze haar zinnen kan verzetten door magisch denken een uitvinding maakt. Die haar uitdaagt om anders te kijken zodat alles gaat leven. Zodat zij geen eenzaamheid meer voelt of pijn en verdriet door het buitengesloten worden. Samen spelen, genieten, zorgeloos en intens fijn. Ook op die momenten voelde ik me versmolten met Jip. Ze heelde me van binnenuit. Nog een lange weg te gaan maar het kleine meisje in mij, de volwassen vrouw, werd eindelijk gezien en hoorde erbij.
Ook mooi dat boontje om zijn loontje kwam. Daar moest ik hartelijk om gniffelen. Een stukje genoegdoening. De illustraties zijn schitterend. Zij doen de tekst nog meer leven. Ze kussen deze tot leven. De illustraties drukken emoties uit, gevoel en zijn tastbaar. Zij dagen uit om mee te spelen en weer zorgeloos kind te mogen zijn.
Mijn dochter vond het begrip tijger lezen geweldig. Het verhaal vond ze grappig en ze genoot van de vele illustraties. Haar lieveling in boeken die zij leest. Zij is nu acht en leest graag en veel. Ze kiest haar boeken zelf en wordt daar dolenthousiast van.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren
De cover is al zo levendig, vrolijk, grappig en werkt als uitnodiging om het boek gelijk te gaan lezen. Het binnenwerk met elementen uit het boek doet daar nog een schepje bovenop.
Het fijne lettertype en de lengte van de zinnen maken dat je gelijk het verhaal binnen stapt. Erbij staat als Jip opnieuw niet mee mag spelen. Ik had willen schreeuwen en herrie schoppen om Jip te helpen. Totdat ik me besefte dat ik slechts onderdeel was geworden van een verhaal. Maar dat heeft wel gelijk de kwaliteit aan. Alles om je heen vergeten omdat je een boek binnen stapt en droomt met je ogen open.
Het verhaal vind ik intens en reflecteert sterk met mijn eigen traumatische jeugd. De illustraties versterken de tekst. Door de gedetailleerd en de duidelijke emoties en gebeurtenissen die ingekleurd worden leeft het nog meer. Maakt het nog meer indruk.
Door het doorzettingsvermogen en het magisch denken van Jip wordt dit een magisch, vrolijk, humoristisch, boontje komt om zijn loontje, indrukwekkend en onderhoudend verhaal. Vriendschappen die gesloten worden door spel. Iedereen hoort erbij. Prachtig.
Een verhaal dat hoop biedt dat in een uitzichtloze en verdrietige situatie er toch nog een positieve verandering mogelijk is. Hopelijk helpt dit boek kinderen in soortgelijke situaties.
In de toekomst lees en recenseer ik graag meer boeken van Tjibbe Veldkamp wat een tovenaar met woorden en het overbrengen van belangrijke levenslessen.
En ook ben ik fan van de illustraties van Nadia Meezen. Continu gedetailleerd en scherp. Passend bij de tekst en deze naar een nog hoger niveau tillend. Visueel genot op topniveau.