Wild

"Het is al zo lang geleden. Toch denk ik nog vaak aan ze.
Hoe ze daar lagen, in hun graf van rotsen, water en bladeren. Zo eenvoudig en zo puur. Ik deed wat ik moest doen. Ze zullen daar nooit gevonden worden. Er komen geen andere mensen, er klinken geen geluiden, behalve het zachte geruis van het bos. En toch kent iedereen hun namen "

Door de felle groene letters en de groene edges trok dit boek direct mijn aandacht. Van binnen is het boek speels vormgegeven met dezelfde kenmerkende groentinten. Ik hou ervan !! Deze gaat mee en ik bedenk me dat dit boek een plekje krijgt in mijn boekenkast ook al heb ik nog geen woord gelezen.

Zes jongeren gaan op examenreis naar Spanje. Het lijkt een droom die uitkomt voor een groep van vier meiden en twee jongens. Samen besluiten ze om een nachtje te kamperen in een onherbergzaam natuurgebied. De groep verdwaalt en ze zijn op elkaar aangewezen om te overleven. Naarmate de dagen verstrijken , maken frustratie en angst zich meester van de groep. Hoe kun je overleven als niemand te vertrouwen is ?

Na de eerste twee bladzijdes zit ik helemaal in het verhaal, ik krijg een heerlijk throwback gevoel naar de tijd dat ik zelf 16 jaar was. Waarom ben ik eigenlijk gestopt met het lezen van young adult boeken ?
Per toeval lees ik dit boek op het juiste moment. Doordat het examen periode is, het weer buiten overeenkomt met het weer in het boek en mijn man jarenlang als begeleider is meegegaan op spanjereis voor vierde klassers voel ik mij een vijfde persoon die van een afstand mee reist.

Het onbezorgde leven, de twijfels, onzekerheden, groepsdruk en de dromen van de jongeren worden fantastisch neergezet. Vraag een willekeurige tiener wat ze over 10 jaar bereikt willen hebben en je krijgt exact hetzelfde antwoord als de zes jongeren in het boek, inclusief vlog waardig materiaal.
Ook zonder de juiste omstandigheden weet het verhaal je op te slokken en laat het je meereizen.
Het verhaal leest vlot weg en het duurde voor mij daarom maar twee dagen om het boek uit te lezen.

Ik had met een vriendin afgesproken en toen ze aankwam begon ik net aan de laatste 100 bladzijdes. Dat was een verschrikking ! Ik was zo dicht bij het einde en die liet dus nog even op zich wachten.
Nu is het boek uit en heb ik last van een bookhangover.

Mijn lievelingsplekje is in het bos vlakbij, daar lees ik graag mijn boeken. Vanmorgen voor het werk ben ik geheel in stijl van het boek, in de regen naar mijn plekje gegaan omdat ik een foto wilde maken voor de review. Zo kon ik nog even wat langer genieten van dit heerlijke verhaal.