Raak

Ik las dit non-fictie werk in één ruk uit, met af en toe een korte pauze om even na te denken over een quote of gedachte die eruit sprong. Wat een mooi boekje. De inhoud is raak en de manier waarop Lieke dingen doordenkt en opschrijft vond ik ook fijn. Ik denk dat mijn hoofd werkt zoals het hare.

Lieke Marsman heeft kanker en realiseerde zich na haar diagnose dat haar “atheïstische, zich aan de westerse wetenschap vastklampende wereldbeeld” niet meer volstond. De gedachte dat er meer moest zijn dan de wetenschap die geen antwoord had op haar ziekte en naderende dood, leidde haar naar de Bijbel, (christelijke) filosofie, literatuur, aliens en soms toch ook weer even terug naar de wetenschap. Ze kwam in ieder geval tot het besef dat er meer moest zijn en dat het logisch zou zijn dat God bestaat. Een fijne gedachte ook, want “doodgaan met hoop is immers beter dan hopeloos doorleven”, zo schrijft ze. Al zou die quote haast doen vermoeden dat haar nieuwe geloof een ondoordachte gris naar een laatste lichtende strohalm in het duister is, maar dat zou echt tekort doen aan de intelligente en onderzoekende manier waarop de auteur deze reis aanvliegt.

Met quotes als: “Wat als de paaltjes er niet staan om je de weg te wijzen, maar om aan te geven dat je ook buiten de gebaande paden kunt gaan?” laat ze zien dat ze bereid is open te onderzoeken wat er te ontdekken valt buiten haar kaders. Dapper! Haar zoektocht is in essays en dagboekfragmenten uitgewerkt in dit boek. Ik heb er enorm van genoten. Ondanks dat het geen licht onderwerp is, wordt het nooit een depri boek. Sterker nog, er gaat volop levenslust vanuit.

Ik ga weliswaar niet op korte termijn dood aan mijn ziekte (een ziekte die Lieke overigens wel benoemt ik haar boek, wat me raakte), dus mijn wandeling is heel anders dan die van de auteur, maar ik herkende toch heel veel. Lieke’s reis is in veel opzichten het omgekeerde van mijn reis. Ik kwam tot geloof op een moment dat het heel goed met me ging en was dus al christen toen ik jaren later ziek werd, terwijl zij eerst ziek werd en toen geloof vond. Zij durfde doordat ze ziek was ineens te gaan reizen (een neerstortend vliegtuig is ineens niet zo eng meer als je toch al dood gaat), mijn reizen werd juist een halt toe geroepen door ziekte. En zo zaten er nog wat meer spiegelingen in onze verhalen. En toch komen we op dezelfde conclusie uit: God bestaat en ondanks dat er veel is dat we niet weten geeft dat toch hoop en houvast.

Het aliens stuk kon ik me wat minder in vinden, maar de gedachte erachter snap ik dan weer wel: Wat weten we nou eigenlijk zeker? Het is een fijne gedachte dat er meer is dan we kunnen zien of bewijzen.

Een dikke 5 sterren en een aanrader voor elke lezer. Zelfs als de dood nu nog ver van je af staat...we krijgen er allemaal vroeg of laat mee te maken. Dit boekje helpt je wellicht een beetje op weg om het onderwerp zelf eens te overpeinzen.