Lezersrecensie
Prachtig
Danny vroeg aan mij of ik zijn boek zou willen recenseren, toen ik las waar het over ging raakte het mij gelijk, het is echt een boek dat bij mij past om te gaan lezen omdat zulke verhalen altijd erg binnenkomen. Bedankt voor het recensie-exemplaar @dannysteehouwer
Samuel mist zijn hond Vicky die overleden is ontzettend en zoekt veel steun bij zijn oma. Wanneer zij kort daarna ook overlijdt valt zijn wereld in één klap uiteen. Toch blijft hij vasthouden aan de dromen die hij haar altijd heeft verteld, dat hij ooit mooie verhalen wil schrijven, goede foto’s wil maken of misschien zelfs acteur wil worden. Zijn oma geloofde heilig in zijn talent en zei altijd dat hij trouw moest blijven aan zijn dromen.
Na de zomervakantie begint Samuel aan zijn eerste dag op de praktijkschool. Hij verslaapt zich en komt te laat aan, wat hem meteen het mikpunt maakt van Roy, Nathan en Frederik. De opmerkingen van zijn juf helpen ook niet mee. Ze zegt dat de praktijkschool voor de meeste leerlingen het eindstation is en dat doorstromen naar het mbo bijna onmogelijk wordt. Samuel vindt het ontmoedigend en oneerlijk, alsof er geen enkel vertrouwen is in wat zij kunnen bereiken.
Het pesten neemt langzaam toe en maakt de schooldagen zwaar. Gelukkig heeft hij Charel, een meisje uit zijn klas dat hem steunt en voor hem opkomt. Door haar voelt Samuel zich minder alleen. Maar blijft hij sterk genoeg om in zichzelf te blijven geloven? Zal hij zijn dromen waarmaken en alsnog naar het mbo kunnen of slaat het pesten uiteindelijk zijn vertrouwen weg?
Ik ben echt onder de indruk van dit verhaal. Het is gebaseerd op het eigen leven van de auteur en juist daardoor komt alles zo hard binnen. De manier waarop er met hem en met andere kinderen in de klas werd omgegaan is bijna niet te bevatten. De houding van de leerkrachten is zo demotiverend dat het voelt alsof je niets waard bent en nooit iets zult bereiken. Het onrecht wordt gewoon onder het tapijt geschoven en niemand neemt je serieus.
Tussen al die pijn vind ik het bijzonder en ontroerend hoe Samuel ondanks zijn verdriet toch blijft vasthouden aan zijn dromen. Het verhaal laat heel realistisch zien hoe belangrijk steun kan zijn en hoe één persoon al een verschil kan maken. De boodschap dat je nooit te klein bent om iets groots te bereiken komt echt binnen.
Ook laat het boek op een krachtige manier zien hoe kinderen op de praktijkschool vaak onderschat worden, terwijl er juist zoveel in hen schuilt. Danny heeft zijn verhaal met zoveel emotie en detail neergezet dat ik alleen maar bewondering voor hem kan hebben. En te bedenken dat dit allemaal nog niet eens zo lang geleden speelde, rond 2002 maakt het des te schokkender.
Samuel mist zijn hond Vicky die overleden is ontzettend en zoekt veel steun bij zijn oma. Wanneer zij kort daarna ook overlijdt valt zijn wereld in één klap uiteen. Toch blijft hij vasthouden aan de dromen die hij haar altijd heeft verteld, dat hij ooit mooie verhalen wil schrijven, goede foto’s wil maken of misschien zelfs acteur wil worden. Zijn oma geloofde heilig in zijn talent en zei altijd dat hij trouw moest blijven aan zijn dromen.
Na de zomervakantie begint Samuel aan zijn eerste dag op de praktijkschool. Hij verslaapt zich en komt te laat aan, wat hem meteen het mikpunt maakt van Roy, Nathan en Frederik. De opmerkingen van zijn juf helpen ook niet mee. Ze zegt dat de praktijkschool voor de meeste leerlingen het eindstation is en dat doorstromen naar het mbo bijna onmogelijk wordt. Samuel vindt het ontmoedigend en oneerlijk, alsof er geen enkel vertrouwen is in wat zij kunnen bereiken.
Het pesten neemt langzaam toe en maakt de schooldagen zwaar. Gelukkig heeft hij Charel, een meisje uit zijn klas dat hem steunt en voor hem opkomt. Door haar voelt Samuel zich minder alleen. Maar blijft hij sterk genoeg om in zichzelf te blijven geloven? Zal hij zijn dromen waarmaken en alsnog naar het mbo kunnen of slaat het pesten uiteindelijk zijn vertrouwen weg?
Ik ben echt onder de indruk van dit verhaal. Het is gebaseerd op het eigen leven van de auteur en juist daardoor komt alles zo hard binnen. De manier waarop er met hem en met andere kinderen in de klas werd omgegaan is bijna niet te bevatten. De houding van de leerkrachten is zo demotiverend dat het voelt alsof je niets waard bent en nooit iets zult bereiken. Het onrecht wordt gewoon onder het tapijt geschoven en niemand neemt je serieus.
Tussen al die pijn vind ik het bijzonder en ontroerend hoe Samuel ondanks zijn verdriet toch blijft vasthouden aan zijn dromen. Het verhaal laat heel realistisch zien hoe belangrijk steun kan zijn en hoe één persoon al een verschil kan maken. De boodschap dat je nooit te klein bent om iets groots te bereiken komt echt binnen.
Ook laat het boek op een krachtige manier zien hoe kinderen op de praktijkschool vaak onderschat worden, terwijl er juist zoveel in hen schuilt. Danny heeft zijn verhaal met zoveel emotie en detail neergezet dat ik alleen maar bewondering voor hem kan hebben. En te bedenken dat dit allemaal nog niet eens zo lang geleden speelde, rond 2002 maakt het des te schokkender.
1
Reageer op deze recensie
