Voor 2 dappere vrouwen die hun verhaal met de buitenwereld wilde delen.

Vrij in het begin van het boek eigenlijk nog voor het eerste verhaal krijgen we een introductie van waar dit boek over gaat een van de zinnen in deze introductie was voor mij heel sprekend. Het ging over het feit dat ze naar het ziekenhuis moesten omdat er voor de tweede keer een zelfmoordpoging was gedaan. Daar achter was te lezen dat het niet de laatste zou zijn. Waar in veel van dit soort verhalen de nadruk word gelegd op alles wat zo rot vervelend of om het maar bot weg te zeggen K*T was word dit boek op een luchtige manier verteld. De feiten zijn er de momenten met pijn, de momenten waarop mensen gekwetst worden, de wanhoop de hoop etc maar het kwam niet gelijk met volle vaart op je af. Direct nadat ik het eerste verhaal in dit boek las probeerde ik dit gevoel uit te leggen aan de auteur en ze snapte gelijk wat ik bedoelde.

Het boek word vanuit 3 verhalen verteld de dochter die leeft met de geestelijke stoornis en de moeder die er mee om moet gaan zijn daarin het belangrijkste. Ik vind het super dapper dat de dochter haar moeder heeft laten vertellen over hoe zij de dingen heeft meegemaakt. Voor mij zei dit gelijk al heel veel over de band die moeder en dochter hebben. Dit boek geeft een hele mooie kijk in het leven met borderlijn en een bipolair stoornis. Het geeft ook weer hoe moeilijk het is om de juiste diagnose te krijgen en de juiste hulp. Je moet maar net tegen die ene juiste persoon aanlopen.

Ik vind dan eigenlijk ook dat gewoon heel veel mensen dit boek moet lezen om meer inzicht te krijgen in het leven met een stoornis.

Tegen moeder en dochter wil alleen maar zeggen wat zijn jullie mooie krachtige vrouwen. De band die jullie met elkaar hebben ondanks alle problemen om het zo maar even te zeggen is zo bijzonder en mooi. Jullie kunnen erg trots zijn op elkaar op het boek en op de manier hoe jullie in het leven staan.