Waar ligt de grens?

Als patiënten hamerstukken worden: zorgen om de zorg. Frits Oostervink is een 66-jarige ouderenpsychiater in een ggz-instelling. Het boek beschrijft een werkweek van Frits in de kliniek, verpleeghuizen en een verzorgingshuis. Door de jaren heen is er heel veel veranderd in de Wet & Regelgeving rondom de zorg. Met name de administratieve druk is enorm gegroeid. Wanneer hij naar aanleiding van een gesprek met zijn leidinggevenden zijn werkzaamheden inzichtelijk wil maken, besluit Frits een boek te maken van zijn aantekeningen. Frits wil met zijn verhaal de discussie op gang brengen over het nieuwe zorgstelsel en hoe dit in verhouding staat tot het uitvoeren van zijn taken. Hoe gaat men om met de zakelijke en menselijke kanten van het psychiater zijn? De verandering van taken door tijdsdruk, de administratieve rompslomp en het stellen van prioriteiten; hoe de belangen van de patiënten en de instelling in balans te houden. Na een bijna-incident kondigt Frits voor zichzelf een patiëntenstop af. Het is genoeg geweest. De werkdruk is te hoog en op deze manier kan Frits de veiligheid van de patiënten niet meer waarborgen. Er zijn grenzen voor wat medisch verantwoord is.

Een kijkje in de wereld van de (ouderen)psychiater: Als verpleegkundige vind ik het boek verrassend makkelijk lezen en vooral ook een feest van herkenning. Ik krijg een heel goed idee van wat Frits doormaakt en hoe zijn gevoel hierbij is, de dilemma’s, de prioriteiten en het kunnen overzien van de gevolgen. De casussen zijn vlot beschreven met zeer veel respect naar de patiënten. Men krijgt inzicht in de werkzaamheden van Frits, de belevenissen en zijn ideeën hierbij. Tijdens het lezen voel ik de druk toenemen. Deze werkdruk sijpelt door naar alle disciplines in de zorg en komt uiteindelijk zeker niet ten goede aan de patiënt.
Het boek is goed leesbaar voor collega’s, bestuur, professionals, patiënten en geïnteresseerden. Ondanks alles blijft de schrijver enthousiast en vol liefde over zijn werk met de patiënten praten. Ik denk dat dit boek heel goed aangeeft hoe de zorg momenteel verarmt en dat het 1 minuut voor 12 is. Tijd om in te grijpen, zodat de zorg (in al haar aspecten) niet ten onder gaat. Ik wil Frits dan ook een zeer groot compliment geven dat hij de moeite heeft genomen dit boek te schrijven. Men weet allemaal dat de werkdruk in de zorg enorm is, maar dan moet je ook nog het lef en de energie hebben om hier wat aan te doen: door middel van een boek over de situatie op de werkvloer en de bureaucratie aan de kaak te stellen.